در بارۀ اعدام

ﻣﻘﺪﻣﻪ ١٥ اﺷﺎرە ی ﺑﺮوﻣﻨﺪ بﻪ ﻣﺎدّە ﻪ � ی ﺳﻮم اﻋﻼﻣ ش اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ �� ی ﺣﻘﻮق ﺴﺎن � ﺎت ا � ــــﺢ ﺷﺪ، ﻧﻘﺾ ﺣﻖ ﺣ � ش � ً� ، ﮐﻪ ﻗب � ش اﺋ � ض را در ﻫﺮ ت ﮐﺸن ﺪ � اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮوﻣﻨﺪ بﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ بﺎور ﻧﺪارد ﮐﻪ ﻓﺮد ﻣﺘﻬﻢ بﻪ ﻗﺘﻞ ﻧبﺎ ف ﻣﻔﻬﻮم ﻋﺪاﻟﺖ در ت ﻪ ﻣﺠﺎزات او، بﺎ در ﻧﻈﺮ داﺷن � ﻣﺠﺎزات ﺷﻮد، بﻠ اد � ش ، ﻧ �� ﺎت ﺣﻘﻮق � ﺑ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮد ﻧﺎﻗﺾ آن ﺣﻘﻮق بﺎﺷﺪ. در ﻣﻘﺎﻟﻪ ی بﻪ رﺳﺎﻟﻪ � اﻋﺪام ﻧﮑﻦ! ﻧگﺎ ی » ﺎرە � ﺗﺄﻣﻞ در ن ی ی ﮔﯿﻮﺗن « ، ب کﺎﻣﻮ را در بﺎرە � ﺪگﺎە آﻟ � ﻢ دواﺗﮕﺮ د �� ﮐ ی اﻋﺪام در رﺳﺎﻟﻪ ی » ﺗﺄﻣﻞ ن ی ﺎرە ﮔﯿﻮﺗن � در « � ــــﺢ � ش � ف کﺎﻣﻮ بﺎ ﺗبﺤﺮی ﮐﻪ در � ﺪگﺎە ﻓﻠﺴ � ﮐﻨﺪ. د ﺎت و ﻗﺪرت � ادﺑ ﺪگﺎە کﺎﻣﻮ را بﺎ اﺷﺎرە بﻪ � ی اﺳﺖ. دواﺗﮕﺮ د � ﺎن دارد ﮔ � ﺑ � ﻞ ﮐﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺎن بﺎ اﻋﺪام بﻪ کﺎر � دو دﻟ � ﺑﺮﻧﺪ آﻏﺎز ﮐﻨﺪ: اول اﯾﻨﮑﻪ ﻪ �� ن ﻫﻤﺎن ﻧﻈ ﻌی �) ﮕﺮان اﺳﺖ � ب ت د � ﺑﺮای ﻋ � اﻋﺪام در گ � ی بﺎزدارﻧ ﮕﺮ اﯾﻦﮐﻪ � اﻋﺪام(، و د » ن ﻣﺠﺮﻣﺎن ﭼﻨﺎن ﺗبﺎە و ﺗبﺎە � ﺑﺮ ﮔﺮﻧﺪﮐ ﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺧﻮ ﻧﺪارد. � ﺸﺎن را � د ﺟﺰ ﻣﺤﻮﮐﺮد « کﺎﻣﻮ در اﯾﻦ رﺳﺎﻟﻪ � ﻞ � بﻪ رد اﯾﻦ دو دﻟ � ﭘﺮدازد. دواﺗﮕﺮ ﺴﺪ: �� ﻧ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ � کﺎران ﻧ ﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻧکﺎر ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺰاران ﻣﺠﺮم از ﺪە � ﻣﺠﺎزات ﻣﺮگ ﻧﻬﺮاﺳ اﻧﺪ و دﺳﺖ بﻪ ﻗﺘﻞ زدە اﻧﺪ اﻣﺎ � ﺪە � ن را ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺮﺳ ﻨﺪ ﮐﺴﺎی �� ﮔ � اﻧﺪ ﻧ ﺲ � ، ﻢ � ﺷﻨﺎﺳ � ﻧ ﻢ � ﺗﻮاﻧ ب ت � ﻢ ﮐﻪ ﻋ ��� بﮕ ن � آﻣﻮز ﻧﺒﻮدە اﺳﺖ. اﯾﻦ پﺎﺳ ﺗﻨﺎﻗﺾ نﺶ � ت کﺎﻣﻮ بﻪ وا ن اﺳﺖ. اﻣﺎ وﻗی ی � آﻣ ﻫﺎی ﺧﻮدِ دﺳﺖ � ع � اﻧﺪرکﺎران اﻋﺪام در ﻣﻮاﺟﻬﻪ بﺎ آن رﺟ ﮐﻨﺪ، بﻪ ﺟﺎی ە � ی � ب ت، آﻣ � ﻪ ﻋ � ی ﺷب � ی � ﭼ ب ش م و ﻟﺬت وی � ای از ت ﻣبﺎﻻی � . ﺎبﺪ � اﻣﺎ کﺎﻣﻮ بﺎ ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام دﻋﻮی ﺟﺎﻣﻌﻪ ت ﻋﻤﯿﻖ ﺷﻨﺎﺧی ﺗ ﺮی دارد: � ... اﯾﻦ ﺧﻮدِ اﺟﺘﻤﺎع اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﺎن را ﭘﺮورد؛ ﻫﻤﭽﻮن � ﺤﺶ را � ب ﮐﻪ ذﺑ ﻗﺼﺎی ﻞ در � ف اﻟ � ﭘﺮورد. کﺎﻣﻮ روی آﻣﺎر ﻣ ﻞ در � ف اﻟ � ﺴﻪ، ﺳﻬﻢ دوﻟﺖ در رواج آن و ﻧﻘﺶ ﻣ � ﻓﺮا