در بارۀ اعدام

ﺎرە � در ی اﻋﺪام ١٥٤ در �� اﺳﺖ، بﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل � س ﺧﻮاﻧﺪ و ﺳﺎﻋﺎت ] � ﻣﺸﺨ [ را بﺎﻫﻢ ﺎ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﻮﻧﺪ از دﺳﺖ ﻫﻢ � ﺪ � ﺎ � ﺶ ﺑ � ف ﭘ � ﺮ ﺗﺎزە اﺧﺘﻼ � ﻫﺴتﻨﺪ. و ا � �� ، ی بﺎﺷﺪ و بﮕﻮﻣﮕﻮی ﺎ � ی ون و ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ و ﻗهﻮە � ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮود ﺑ ﭼﺎی ﻢ بﻪ اﯾﻦ � ﻣﺎ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻮد � بﺨﻮرد. و ﮐﻪ بﺎ � ﻢ، ﻧ � ﮐﻨ گ � ﻫﻢ زﻧﺪ ﺷﺪ از ف � ﺮ اﺧﺘﻼ � ﻢ، ا � ی ون ﺑﺮو � زﻧﺪان ﺑ � ﺶ � ﭘ آﻣﺪ ـ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ در زﻧﺪا ن ﮐﻪ � ﺶ � ﻂ ﭘﺮﻓﺸﺎری ﺑﻮد ﭘ � ﻣﺤ � بﺎﻻﺗﺮ �� آﻣﺪ و اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﺧ ـ بﻪ رﻓﺖ � ﺪ ﺗﺤﻤﻞ � ﻫﺮ ﺣﺎل بﺎ ً اﯾﻦ � ﻢ. اﺻ � ﮐﺮد ی ون و � ﻢ ﺑ � ﻃﻮر ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺮو ﻢ. � ﻢ و راە ﺑﺮو � ﻗﺪم ﺑﺰﻧ بﺎ وﺟﻮد ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ، بﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل آدم � ﮕﺮ را � ﻫﻤﺪ �� ﻫﺎ ﺧ ﻨﺪ. ﺷﻨﺎﺧﺘ ﻣﻦ در زﻧﺪا ن، دورە ﻢ از � ﭼهﺎر ﺳﺎل و ﻧ � بﺎ �� ﺎدی )ﺗﻘ � ز �� ن ﺧ ی زﻣﺎی � ﭘﻨﺞ ﺳﺎل( را ﻏﺬا پﺨﺶ � ن ﻏﺬای زﻧﺪان را ﮐﻪ ﻌی � ؛ ﮐﺮدم آوردﻧ ﺪ بﻪ ﺳﺎﻟﻦ � ﮓ ﻏﺬا را روی گﺎری � ﻣﺎن، ﻣﻦ د � ﮔﺬاﺷﺘﻢ و پﺨﺶ ﮐﺮدم . ب ﻧﺪاﺷﺖ ع دﻟﭽﺴی � ﺗﻨ �� ت ﺑﻮد. اﻟﺒﺘﻪ ﺧ ﻏﺬاﻫﺎ ﻫﻢ ﻏﺬاﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوی و ﺧﻮد ﻏﺬا ﻫﻢ ﺧﻮﺷﻤﺰە ﻧﺒ ﺸﮑﺶ، � ؛ ﺧﻮﺷﻤﺰە ﮐﻪ ﭘ � ﻮد بﻪ ﻃﻮر ک � ف ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ی � ﭼ �� ﻒ ﺑﻮد و ﺧ � بﺪﻣﺰە ﺑﻮد! ﮐﺜ ﺷﺪ داﺧﻞ ﻏﺬ ﺪا � ا ﭘ ﮐﺮد. م. ر. : ﺷﻤﺎ ﺪ از ﺧﻮدﺗﺎن � ﺪ، اﻵن دار � ﺮ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﮐﻨﺠکﺎو بﺎﺷ � ﻫﻢ ا � � ﺪا � ﺪ داﺧﻞ ﻏﺬاﻫﺎ ﭼﻪ ﭘ � ﭘﺮﺳ ﺷﺪ؟ ﻠﻮن � ﻧﺎ ﺸﻪ و ﻣﮕﺲ و ﺳﻮﺳﮏ و � ... ﺑﺮﻧﺞ، ﻋﻘﺮب ﻣﺮدە � ن ﻫﺎی ﮔﻮی اﯾﻦ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻋﺎدی ﺑﻮدﻧﺪ. م. ر. ﻢ � : بﮕﺬر … ﺟﺎﻟبﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ذاﺋﻘﻪ � ی اﻓﺮاد را آﻧﻘﺪر � ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻪ � ﮓ � د ﺗﻪ � ، ﺧﻮاﻫﺪ � ﮓ ﻧ � د ﺑﺮﻧﺞ ﺷﻔﺘﻪ دوﺳﺖ � ؛ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮﻧﺞ ﻧﺮم � ، دارد ﺗﻪ � ً� ﺎ ﻣﺜ � ﺗﺮ دوﺳﺖ دارد ﮓ آﻏﺸﺘﻪ بﻪ � د ﺎ �� ﺳ دوﺳﺖ دارد.