در بارۀ اعدام

ﻖﯿرﻓ � اﻋﺪا ؛ زاﻧ � ﺎر یﻣﺮاد ١٦٧ �� ف ﮐﺮدم، ﺧ � ﻦ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﻣﻦ بﺎ او ﺧﺪاﺣﺎﻓ �� ﺎر، بﻪ ﻋﻨﻮان آﺧ � زاﻧ ﻢ. در ﺗﻤﺎم ﻣﺴ � ﻪ ﮐﺮد �� ﺎد ﮔ � ز �� ﺧ � ﻪ �� ی ﮔ � ﺎدم اﺳﺖ � . ﮐﺮدم ت وﻗی آزاد ﺷﺪە ﺑﻮدم، آدم � ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدﻧﺪ و بﻐﻞ �� ﻫﺎ ﺧ ﮐﺮدﻧﺪ و از � ﻪ �� ﮔ � ﺧﻮﺷﺤﺎ ﮐﺮدﻧﺪ، ت ﮐﻪ در ﺻﻮری ض از � ﺎدم اﺳﺖ بﻌ � ﻣﻦ ن زﻧﺪای � ﻫﺎی ﺳﺎﺑﻖ را ﮐﻪ بﻐﻞ � ﻪ �� ﮐﺮدم، ﮔ � ﮐﺮدم و ﺘﻢ ﮔﻔ » ﻣﻦ بﭽﻪ ی ون � ﻫﺎ را ﮔﺬاﺷﺘﻢ و آﻣﺪم ﺑ « و آﻧﻘﺪر ﺑﺮای ﻣﻦ د ﺑﻮد آن � ردﻧﺎ روز. ﺗﺎ ﻗبﻞ از روز اﻋﺪام بﭽﻪ ﺳﺨﺖ � ﻫﺎ، واﻗﻌﺎ ﻦ روز ﺑﻮد ﺑﺮای ﻣﻦ �� ﺗ � در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ دوران. و ن از زﻧﺪای �� داﻧﻢ ﺑﺮای ﺧ ﮕﺮ ﻫﻢ روز � ﻫﺎی د ﺗﻤﺎم گ � از زﻧﺪ � ﮏ ﻓﺼ � ف زﻧﺪان ﺳﺨﺖ اﺳﺖ، ﭼﻮن � ﺧﺪاﺣﺎﻓ � ﺷﻮد، بﺎ آدم � ف � ی ﺧﺪاﺣﺎﻓ ﻫﺎی ﺴﺖ � ً ﻣﻌﻠﻮم ﻧ � ﻢ ﮐﻪ اﺻ � ﮐﻨ ﺑﺘﻮاﻧ ﻢ � ﺎرە � دو ﮏ � ﺎ � ﻢ � بﺎﻫﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧ ﮕﺮ را ﺑب � ﮕﺮ ﻫﻤﺪ � بﺎر د ﻢ. � ﯿن ﺑﻮد. � ﺎر روزﻫﺎی ﺳﺨﺖ و دردﻧﺎ � ﺴ � م. ر. � ﻘﺎن ﺳﻘﻒ را ﻧگﺎە � : در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ آﺧﺮ، ا ﮐﻨﺪ و ﻣﻦ اﺷﮏ � � ﻢ را پﺎ � ﻫﺎ � ً ﻧ � ت بﻌﺪش اﺻ ﮐﻨﻢ. ﺑﺮای ﻣﺪی ﻢ ب � ﺗﻮاﻧ ﻪ ﻢ. � ﻤﺎن اداﻣﻪ بﺪﻫ �� ﮔﻔﺘﮕ � ت بﻌﺪ از آزادی داﻧﻢ ﻣﺪی ات ﻪ( �� ﺪ )ﮔ � از اﯾﺮان آﻣﺪی... ﺑبﺨﺸ � ﺟﻠﻮی ﺧﻮدم را �� راﺣﺖ بﺎش! ﻣﻦ اﻵن ﺧ ی م ﮐﻪ � ﮔ زار زار �� ﻪ ﮔ ﺧﻮب ﺷﺪم . اﻣکﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻦ راﺟﻊ �� ﺧ �� ﻧﮑﻨﻢ. و اﻵن ﺧ بﻪ � ﻪ ﻧﮑﻨﻢ. ﻣﻦ ﻓﮑﺮ �� ﺎر ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ وﮔ � زاﻧ ﺎر و ﻟﻘﻤﺎن واﻗ � ﮐﻨﻢ زاﻧ � ﻌﺎ ی داﺷتﻨﺪ بﻪ آزادی و بﻪ ﻫﯿﭻ وﺟ بﺎﻻی �� ﺪ ﺧ � اﻣ ﻪ بﻪ دوران زﻧ ﺷﺎن ﺪان گ � ﺎن زﻧﺪ � بﻪ ﻋﻨﻮان دوران پﺎ � ﺷﺎن ﻧگﺎە ﻧ ن ﺣﺎل ی در ﻋن � ﮐﺮدﻧﺪ. و ، ﻦ ﺳﺎل � ت � ً ﻫﻔﺖ ﺳﺎل از ﺑه � ﻣﺜ گ � ﻫﺎی زﻧﺪ ن ﺷﺎن و از ﺟﻮای ا ﺷﺎن ر � ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻓﮑﺮ ت ﮐﻪ ﻫﺮ ﻓﺮ ی � ت و ﺣ ﺪ ﺗﻨهﺎ ﺳﺨی � ﮐﻨﻢ ﺷﺎ دی ی از اﯾﻦ � ﺴبﺖ بﻪ ﺧﻮدش داﺷﺖ، بﻪ ﻏ � ً ﺧﺎﻧﻮادە � ﮐﻪ ﻣﺜ اش را ﺳﺎل ﺎ � ﺪە � ﻫﺎﺳﺖ ﻧﺪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺎر ﺑﺰرگ � ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮای زاﻧ ن ﺷﺪ