در بارۀ اعدام

ﺎرە � در ی اﻋﺪام ١٧٦ � ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻪ � ﻣﺎ � ت ﮐﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ﺴی � ﻞ ﻣﺎرﮐﺴ � ﺗﻮان بﺎ اﯾﻦ ﺗﺤﻠ داری ﻢ � ﺟﺮا ﺧﺸﻮﻧﺖ � بﻪ بﺎر � ی � آﻣ � از آن ﻧ � ض ورﺗﺎ � آورﻧﺪ، ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺗﻮان ﻧ ﺠﻪ � ت ﻪ � ﻣﺎ � ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ پﺎﺳﺦ ﺟﻮاﻣﻊ ﻢ ﺧﺸﻮﻧﺖ � داری بﻪ ﺟﺮا ﺪ اﻋﺪ � بﺎ � ی � آﻣ ام ــــﺦ � بﺎﺷﺪ، ﺗﺎر � ﺸﺎن � ن اﻣﺮ را ی ن ﻫﻤن ی � ﻧ � ن ﻧ ی دﻫﺪ. ﻫﻤﭽﻨن ﺠﻪ � ﺗﻮان ﻧت ﮔﺮﻓﺖ ﻢ ﺧﺸﻮﻧﺖ � ت ﻋﺎری ازﺟﺮا ﺴی � ﺎﻟ � ﮐﻪ ﺟﻮاﻣﻊ دارای دوﻟﺖﺳﻮﺳ ﺧﻮاﻫ � ی � آﻣ ﻨﺪ ن ﮔﻮاە اﺳﺖ. از ﻧﻈﺮ ﺟﺮم ی � ــــﺦ ﺑﺮ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻧ � ﺑﻮد، ﺗﺎر ت ﺴی � ﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﺎرﮐﺴ ، ﻢ ﺧﺸﻮﻧﺖ � ع ﺟﺮا � ﻣﻘﺪار و ﻧ ت ، در ﺴی � ﺎﻟ � درﺟﻮاﻣﻊ دارای دوﻟﺖ ﺳﻮﺳ � ی � آﻣ ﺴﻪ ب � ﻣﻘﺎ ﻪ � ﻣﺎ � ﺎ ﺟﻮاﻣﻊ ﺮا در اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﻧﺰاع � داری، ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ز ﺪ بﻪ �� ت ی دارد )ﺑﻨﮕ � ت ﺷﺪتکﻤ ﻃبﻘﺎی ChamblissT 1976 (. ﺟﻮاﻣﻊ دارای ﮋە در ﺳﺎل � ت ، بﻪ و ﺴی � ﺎﻟ � دوﻟﺖ ﺳﻮﺳ � � ً ﺑﺮ � ی ﮔﺬار، اﺣﺘﻤﺎ ﻫﺎی اﺑﺘﺪای بﺎزﻣﺎﻧﺪە ﻫﺎی » ﻢ ﺑﻮرژوازی � ﺟﺮا « ﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪﮐﺮد. �� و ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام را ﺗﺠ ﺗﺎ ﺪ دوﻟﺖ � ب ان ﺟﺪ � ﺸﺎن دادە اﺳﺖﮐﻪ رﻫ � ن ی ــــﺦ ﻫﻤﭽﻨن � ر � ﺎﻟ � ﻫﺎی ﺳﻮﺳ ت ﺴی � ازﻣﺠﺎزات اﻋﺪام اﺳﺘﻔﺎدە ﺧﻮد ﺧﻼص � ﺎ � ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ازدﺳﺖدﺷﻤﻨﺎن ﺳ ت ﺗﺎ اﻧﺪازە ﺴی � ﺎﻟ � ن ﮐﻪ دوﻟﺖ ﺳﻮﺳ ﺷﻮﻧﺪ. بﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، زﻣﺎی ای ﺗﺤﮑ ﺪا � ﻢ ﭘ � ت ﮐﻮﺗﺎە، ﻟﻐﻮ ﺧﻮاﻫﺪﮐﺮد. ﮐﺮد اﻏﻠﺐ ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام را، دﺳﺖکﻢ ﺑﺮای ﻣﺪی ﺑﺮای ﻣﺜﺎل،ﮐﻨﮕﺮە ی دوم ﺷﻮراﻫﺎ ﻣﺠﺎزات ﻣﺮگ را در ۱۹۱۷ اﻋﻼمﮐﺮد � � ﻣﻠ وﺳپﺲ در ۱۹۲۲ ن ﻣﺠﺎزات ﻣﺮگ ی ت اﺳﺘﺎﻟن آن را ﺑﺮﻗﺮارﺳﺎﺧﺖ؛ ﺣی � ﻣﺠﺪدا را در ۱۹۴۷ ﻟﻐﻮﮐﺮد اﻣﺎ در ۱۹۵۰ بﺎزﮔﺮداﻧﺪ � ﻣﺠﺪدا � ﺎ � ﻢ ﺳ � آن را ﺑﺮایﺟﺮا ) Caffentzis, 2000 .( و ﻣﺠﺎزات اﻋﺪام � ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻮ از ﻧﻈﺮ ﻣ ﻣﺮﺣﻠﻪ � ﻓﺎ � ت ﺴﻢ دوﻟی � ﺎﻟ � ﺎرﮐﺲ، ﺳﻮﺳ ﺪن � ایﮔﺬرا در راە رﺳ بﻪ ﻪ � ﻣﺎ � ﺴﻢ ﺑﻮد، درﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ � کﻤﻮﻧ داری ﻣﺮﺣﻠﻪ ای ﮔﺬرا در راە ش ﻓﺘﻪ �� ﺪگﺎە ﻣﺎرﮐﺲ اﯾﻦ ﺑﻮدﮐﻪ درﻣﺮاﺣﻞ ﭘ � ﺴﻢ ﺑﻮد. د � ﺎﻟ � ﺪن بﻪ ﺳﻮﺳ � رﺳ ﺗﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ بﺪون دوﻟﺖ )آﻧﭽﻪ ﻣﺎرﮐﺲ � ت ﺴی � ی کﻤﻮﻧ » ف دوﻟﺖ ت ف رﻓن ی از ﺑن «