در بارۀ اعدام

از ﺷﻌﺎر » اﻋﺪام بﺎ � ﺪ ﮔﺮدد « ﺗﺎ ﻫﺸﺘﮓ » اﻋﺪام ﻧﮑﻨ � ﺪ « ٢٢١ اﻧﻘﻼب ۱۳۵۷ بﺎ ﺷﻌﺎر » ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺷﺎە « و » اﯾﻦ ﺷ ﺪ � ی اﻋﺪام بﺎ کﺎی �� ﺎە آﻣ ﮔﺮدد « ش وع ﺷﺪ. اﻧﻘﻼﺑﯿﻮن دﺳﺖ � ﺪ اﻣﺎ از ﻫﻤﺎن � ﺷﺎن بﻪ ﺷﺎە ﻧﺮﺳ ﺸﺖ � روزﻫﺎی ﻧﺨﺴﺖ در بﺎم ﻣﺪرﺳﻪ ﺖ � ی رﻓﺎە، ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار آ ﷲ روح � ن ، اﺑﺘﺪا ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎ ﷲ ﺧﻤﯿی رﺗبﻪ ﺎر � ی ی ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭘهﻠﻮی را ﺗ ان � ﺎدی از ﺳﺎوا � ﺖ بﻪ ﺗﻌﺪاد ز �� ﮐﺮدﻧﺪ. ﺳپﺲ ﻧ کﺎ � ﻫﺎ و ﻧﺰد ن بﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ پ ﺪ، بﻌﺪ روﺳی � رﺳ .� ﺎ � ﻫﺎ و بﻌﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺳ ﻋﮑﺲ ﺎران ﺷﺪە، بﺎ اﻓﺘﺨﺎر در روزﻧﺎﻣﻪ � ی ﺟﺴﺪﻫﺎی ﺗ � ﻫﺎ ﭼﺎپ ﺷﺪ و ت ض اﯾﻦ اﻋﺪام � ﻣﻌ � ت ﮐ � کﻤ ﻫﺎ ﺑﻮد. ﺷﻌﺎرﻫﺎی » ﻣﺮگ ﺑﺮ... « و ...» ﺪ ﮔﺮدد � اﻋﺪام بﺎ « ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷتﻨﺪ و ﺑﺮ دﯾﻮارﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ � � ﺖ ﻓﻘ � ﺷﺪﻧﺪ: ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺿﺪ وﻻ ئ ، ﻪ، ﻣﺮگ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻓﻖ، ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺑهﺎئ ﺪﮔﺮدد، ... � ف اﻋﺪام بﺎ ﻣﻨﺎﻓﻖ زﻧﺪای � ً گﻤﺎن � اﺣﺘﻤﺎ رﻓﺖ ﮐﻪ داﯾﺮە ی اﻋﺪام ن ی ﻫﺎ بﻪ ﻫﻤن » ﺎﻫ ﺿﺪاﻧﻘﻼب « و » ﺧﺮابکﺎران « و » ﻓﺎﺣﺸﻪ ﻫﺎ « و » ب ﻫﺎ دﯾﻦی « زود اﻣﺎ �� ﻣﺤﺪود بﻤﺎﻧﺪ. ﺧ ﺤﻪ � ﻻ ﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. � ی ﺣﺪود و ﻗﺼﺎص در دﺳﺘﻮر کﺎر ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﺪ ﺤﻪ � ﻻ ت ە � ایﮐﻪ ﻣﺠﺎزات ﻣﺮگ را ﺑﺮایﮔﺴ ن ﮐ ی از ﺟﺮاﺋﻢ ﺗﻌﯿن �� ی وﺳ ﺮدە ﺑﻮد و بﺎ بﺎزﮔﺸﺖ بﻪ دوران ﻗﺎﺟﺎر، بﻪ دﻧبﺎل اﺟﺮای ﺷﯿﻮە ﻫﺎی ﺧﺸ ﻦ و زﺟﺮﮐﺶ ﮐﺮدن ﻣﺤﮑﻮﻣﺎن اﻋﺪام ﺑﻮد. ﺷﯿﻮە ی ﻫﻤﭽﻮن ﮔﺮدن ﻫﺎی زدن، ﺪن و ﺷﻼق زدن ﻗبﻞ � ﺐ ﮐﺸ � ﺳﻨﮕﺴﺎرﮐﺮدن، ﭘﺮﺗﺎب از بﻠﻨﺪی، بﻪ ﺻﻠ از اﻋﺪام . � پ ﻣﻄ در ی ن زﻣﺰﻣﻪ ی ﺤﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اوﻟن � ح ﺷﺪن اﯾﻦ ﻻ ﻫﺎی ﺟﺪی ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ب ﺎ از ﺣﻘﻮق � � اﻋﺪام از ﺳﻮی ﺑﺮ ح ﺷﺪ. ﺟﺒهﻪ � داﻧﺎن ﻣﻄ از ﺟﻤﻠﻪ � ی ﻣ ف ﮔﺮوە � ﺤﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮ � ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺟﺪی اﯾﻦ ﻻ ﻫﺎ، از ﺟﻤﻠﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎی ﻞ ﺷﺪە ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن � ﺸﮑ � ﺲ از اﻧﻘﻼب � ﻣﺪاﻓﻊ ﺣﻘﻮق زﻧﺎن ﮐﻪ اﻋﻢ ا � ﺟﻤهﻮری اﺳﻼ � ﺎ � ﺳ ی وﻫﺎی ﭼﭗ، � ن ﻧ � ز ﻣﺠﺎﻫﺪﯾﻦ ﺧﻠﻖ و ﺑﺮ ﺤﻪ � ف از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن اﯾﻦ ﻻ ی � ﻧ ﺑﻮدﻧﺪ.