در بارۀ اعدام

از ﺷﻌﺎر » اﻋﺪام بﺎ � ﺪ ﮔﺮدد « ﺗﺎ ﻫﺸﺘﮓ » اﻋﺪام ﻧﮑﻨ � ﺪ « ٢٣١ ي � و ﻓﻘ گ � ﺸﻪﻫﺎ وﭼﺎرەﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨ � ر » و « ن اﯾﺮان ی ﻌﺖ و ﻗﻮاﻧن � ش در ﺸﺪ وﺧﻮدش � اﺟﺎزەی اﻧتﺸﺎر دادە « ﺳﺎل در اﻳﺮان ۱۸ ﺮ � اﻋﺪامﮐﻮدکﺎن ز ﺎرەی اﻋﺪام و ﻗﺼﺎص بﻪ ﺣبﺲ ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪ. � ت در ﻞ اﻧتﺸﺎر ﻣﻘﺎﻻی � بﻪ دﻟ در ﻫﻤﺎن ﺳﺎل ﺎرە � ت اﻇهﺎرﻧﻈﺮ در ﺎ ﺣی � ﮐﻪ اﻣکﺎن اﻧﺘﻘﺎد �� ش ا � ﻫﺎ در ی اﻋﺪام در ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ، رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎی اﯾ ﻓﻌﺎﻻن ﻣﺴﺘﻘﻞ � ت ت ﻧی � ﻨ � اﺣﺖ در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ بﺎ اﻋﺪام � ﺟﻨبﺶ زﻧﺎن بﻪ ﻧﻮﺷتﻨﺪ و ﭘﺮوﻧﺪە ﻫﺎی � ی ی � ﮕ � زﻧﺎن وﮐﻮدکﺎن ﻣﺤﮑﻮم بﻪ اﻋﺪام را ﭘ � ﻼ � ﮐﺮدﻧﺪ. و ﻫﺎ ﮐ ﻪ در آن زﻣﺎن بﻪ ﻋﻨﻮان رﺳﺎﻧﻪ ا ن ﺒﻮی �� ت دە ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﻮدﻧﺪ بﻪ ﺗ � ﺪ بﺎ اﻗبﺎل ﮔﺴ � ی ﺟﺪ ﺑﺮای بﻠﻨﺪﮐﺮدن ﺻﺪای ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ بﺎ اﻋﺪام ﺗبﺪ ﻞ ﺷﺪﻧﺪ. � ﻪ � ﺎﻧ � ﺑ ی ﺶ از � ﺑ � ض � ت ا � اﻋ ۲۰۰ ت اض بﻪ � ﻧﻔﺮ از ﻓﻌﺎﻻن داﺧﻞ اﯾﺮان در اﻋ ﺖ � ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺳﺎ � ﺎ � ن ﺳ ، زﻧﺪای � ﻦ ﻋﻠﻢ ﻫﻮ � ی اﻋﺪام ﺷ ﻫﺎی ﻓﻌ ﺎﻻن ت اض � ﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ از اﯾﻦ اﻋ � ، ش ﺷﺪ � ﺣﻘﻮق زﻧﺎن ﻣﻨت ن ــــﺢ و ﻋﻠی � ﻫﺎی ﻪ در ﺧﺮداد � ﺎﻧ � ﺑﻮد. اﻣﻀﺎءﮐﻨﻨﺪگﺎن اﯾﻦ ﺑ ۱۳۸۹ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﺎن بﺎ اﻋ ﺪام اﺣﺖ اﻋﻼم ﮐﺮدە و ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ: � را بﻪ » از زﻧﺎن و ﻣﺎدران و � ﻣﺎ ﺟﻤ ض ی زﻣن � بﺎ ﻣﺎدران داﻏﺪار گ � ﻓﻌﺎﻻن ﺣﻘﻮق زﻧﺎن، ﺿﻤﻦ اﺑﺮاز ﻫﻤبﺴﺘ ﻣﺎن � ﺎد ﺑﺮ �� ﺸﻪ داﻏﺪارﮐﺮدﺳﺘﺎن، ﻓ � بﻪ ﺧﺼﻮص ﻣﺎدران ﻫﻤ ﻢﮐﻪ � آور اﻋﺪام ی ی از ﻓﺎﺟﻌﻪ � ف ﺧﺸﻮﻧﺖ اﺳﺖ ﻧﻪ راە ﺣﻞ. ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔ ی ﺧﻮد، ﻋن ﻫﺎی بﻌ ﺪ. � ﺎن دﻫ � ﺪی بﻪ اﻋﺪام پﺎ « ﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮری ﻣﺤﻤﻮد اﺣﻤﺪی � ﮐﻮب ﺟﻨبﺶ زﻧﺎن در دوران ر � بﺎ ، ﻧﮋاد بﻪ ت اﺿﺎت ﺳﺎل � ﺲ از اﻋ � ﮋە � و ۸۸ ، ﺣﺮﮐﺖ ﺎﻓﺘﻪ � ﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ای ﮐﻪ در ش وع ﺷﺪە ﺑﻮد، � درون ﺟﻨبﺶ زﻧﺎن ﺑﺮای ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ بﺎ اﻋﺪام و ﺗﻮﻗﻒ آن کﻢ رﻧﮓ ﺷﺪ. اﻣﺎ ﺳﮑﻮت در ﺑﺮاﺑﺮ » اﻋﺪام « ﮕﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ � د ن ﮐ ﺷﺪە ﺑﻮد. زﻧﺎن و ﻣﺮدای ﻪ در ﺳﺎل ۱۳۹۱ ﺤﺎﻧﻪ ﺟبﺎری ﺷﻌﺎرﻫﺎی � در ﺑهﺸﺖ زﻫﺮا ﺑﺮ ﻣﺰار ر » ﻧﻪ ب ﻪ اﻋﺪام « ، » ت ﻧﻪ بﻪ ﻗﺘﻞ دوﻟی « و » ﺖ اﺳﺖ ���� اﻋﺪام ﺑ « �� ﺪ و دادﻧ