در بارۀ اعدام

ﺎرە � در ی اﻋﺪام ٢٤٦ ﻪ � ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺠﺎزات در اﯾﺮانﮐﻪ ﺑﺮ پﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪە ﺑﺮای پﺪ � ی ﻓﻘﻪ اﺳﻼ ران ﻓﺮزﻧﺪ ﮋە � ﺎز و � ﮐﺶ اﻣﺘ � ای ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد. ب ض ﻣﺠﺎزات اﺳﺖ ﮐﻪ ئ ی ﺾ در ﺗﻌﯿن � ض ﺗبﻌ ی � ﺶ از ﻫﺮﭼ � ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑ ت ﻋﺪاﻟی ب ی � دم وﻣﺎﻟ � � ض را درﺧﻮد ﻧهﻔﺘﻪ دارد. پﺪریﮐﻪ و � ﻣﻀﺎﻋ ﭼﻮن و ﭼﺮای � ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد بﻪ ﺣﺴﺎب � ، ﺪ � آ ﺖ ﻗﺎﻧﻮن � ی د و ازﺣﻤﺎ � ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎن او را بﮕ ﻗﺎﻧﻮن د � ن ﺸتﯿبﺎی � ﺑهﺮە ﺑﺮد و اﯾﻦ ت ا � ن ﻣﺠﺎزات ﺑﺮای او ﻣﺴﺘ ی ر ﺗﻌﯿن ﺳﺖ. پﺪری ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد را بﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺸﻤﻮل ﻗﺼﺎص ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻠﻪ � ف ە و بﻪ ﻫﺮوﺳ ی � بﺎ ﻫﺮ اﻧﮕ � ﭼﻮن ﻃﺒﻖ ﻓﻘﻪ اﺳﻼ ایﮐﻪ دﺳﺖ ن ت بﻪﮐﺸن ﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ �� ﻪ و ﺗﻌ � ت ﺷﺪە و ﻣﺸﻤﻮل د � ی ﻋﻤﺪ ﺗﻠ � ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺰﻧﺪ، ﻗﺘﻞ او ﻏ ن ﺳﻪ ﺗﺎ دە ﺳﺎل زﻧﺪ ی ﺮ ﺑن �� ن ان اﯾﻦ ﺗﻌ ی � و ﻣ ان اﺳﺖ. ﻫﺪف » بﺎزدارﻧﺪ گ � « ئ از آن بﻪ ﻋﻨﻮان ﻣهﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻن ﻗﻀﺎئ ﻦ ﻫﺪف وﺟﻮد ﻣﺠﺎزات �� ﺗ � ﺎد � اﻋﺪام � ﺪە ﮔﺮﻓﺘﻪ � ﮐﻨﻨﺪ اﯾﻨﺠﺎ بﻪ کﻞ ﻧﺎد ن ان ﻣﺤﮑ ی � ﺷﻮد و ﻣ ﺖ � ﻮﻣ � ن ی ﻢ ﺳبﮏ پﺎﯾن � درﺣﺪ ﺟﺮا ﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻄﺎﻟبﻪ � آ ی اﻋ ﺪام پﺪران ب ﻪ ی � ﺴﺖ بﻠ � ﻓﺮزﻧﺪﮐﺶ ﻧ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮدن ﺟﺮم و ﻣﺠﺎ ت اﺳﺖﮐﻪ زای در آن، ﺴﺎن بﻪ دﺳﺖ پﺪرش از ﻣﻨﻈﺮ ﻗﺎﻧﻮن کﻢ � ﮏ ا � ﻗﺘﻞ � ت � ﺖ ﺗﻠ � اﻫﻤ ﺷﻮد. ی بﻐﺮﻧﺞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺟﺎئ � ﺗﺮ � ﺷﻮد ﮐﻪ ت ش � ف ﻗﺘﻞ دﺧ ی ﻢ پﺪری ﺑن � ﻓهﻤ و � ت ش � ن دﺧ ت ﻢ بﻪ ﮐﺸن � ﻣﺮدی ﮐﻪ بﺎ او رابﻄﻪ داﺷﺘﻪ، ﺗﺼﻤ ﮔ ی د ﭼﻮن � ﺮ ﻣﺮد را بﮑﺸﺪ، ﺧﺎﻧﻮادە � ﺪە ﮐﻪ ا � ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدە و ﻓهﻤ � ی او ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻒ ﻗﺎﺋﻞ � ت ش ﺗﺨﻔ � ض دﺧ ت ﺗﻘﺎﺿﺎی ﻗﺼﺎص ﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮای ﮐﺸن � ﺷﻮد. و اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺘﻞ ی ﮐﻪ در اﯾﺮان بﻪ ﻫﺎی » ﻗﺘﻞ � ﻫﺎی ﻧﺎﻣﻮ « ﮋە � ﺎزو � ﻣﺸهﻮرﺷﺪە بﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻣﺘ ن ﺴﺎی � ی ا � ت ﻏ ی ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮای پﺪران ﺣﺎﻟی ﺗﺮ و ﺳبﻌﺎﻧﻪ � ﺗﺮ بﻪ ﺧﻮد ف ﻓﺮزﻧﺪان ت ی د. اﻧگﺎر پﺪران از ﺣﻖ ﮐﺸن � ﮔ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﺪارد و ﺣﻖ و � ن ﻧگﺎ ی ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮن بﻪ ﻣﺎدران ﭼﻨن � ارﻧﺪ. در ﺣﺎ � ف ﺑﺮای آﻧهﺎ در ﻗبﺎل ﻓﺮزﻧﺪان در ﻧﻈﺮ ﻧ ﺎز ﭼﻨﺪای � اﻣﺘ ی د. � ﮔ