در بارۀ اعدام

ﺎرە � در ی اﻋﺪام ٦٨ ج اﻋﺪام � ﻫﻤﺎن ﻣ ن ت ش وعﺷﺪ، بﺎ دورﺑﺮداﺷن � ﻢ ﺳﺎﺑﻖ � ﺴﺘگﺎن رژ � ی ﮐﻪ ازوا ﻫﺎی ﺗﻌﺼﺐ، بﻪ ﻗﻠﻊ و ﻗ ﺖ � ﻤﻊ اﻗﻠ ن و ... دﺳﺖ زد و بﻌﺪ بﺎ و دﯾی � ﻫﺎی ﻗﻮ ﺳﺎل � ﺎ � ﺴﺪاد ﺳ � ا ۶۰ ، بﻪ اﻋﺪام ﺎن ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن و � ت در ﻣ ، ﺣی � ﻫﺎیﮔﺮو ﺟﻮاﻧﺎن ﻫﻢ ﺪ. � ﺴﻞ ﻣﻦ، اﻧﺠﺎﻣ � ﺎدم ﻫﺴﺖ از ﻫﻤﺎن روزﻫﺎی اول اﻧﻘﻼب ﻋﮑﺲ � � ﻫﺎی اﻋﺪا ﻫﺎ در روزﻧﺎﻣﻪ � ش � ﻫﺎ ﻣﻨت بﺎﺷﺪ. ﻋﮑﺲ گ � ﻤﺖ ﺟﻨ � ﮑﺮﺷﺎن ﻏﻨ � ﺷﺪ. اﻧگﺎر ﭘ ﺟﺴ � ش � ﺪﺷﺎن ﻣﻨت ﻢ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﻫﻢ � ﻤﺖ ﺳﻬ � ﻪ ﻫﻢ در اﯾﻦ ﻏﻨ � ﺷﺪ ﺗﺎ بﻘ زﻣﺎن ﮕﺮان درﺟﺮم ﻫﻢ ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ � ﮏﮐﺮدن د � ش ی ﺮﻫﺎی �� ن ﺗﺼ ی ایﮐﻪ بﻪ ﭼﻨن در روزﻧﺎﻣﻪ ﻖ ﮐﻨﺪ، در ﻫﻢ �� ﺸ � ت ﻪ و ﺣی � ﻫﺎ ﻋﺎدتﮐﻨﺪ، آﻧﻬﺎ را ﺗﻮﺟ ی بﺎ ﺳﻮ ی � ش ﻗﺮار �� ﺎن ﺣﻘﻮق � ﺧﺎﻃ ی د و در ﺑﻦ � ﮔ ف ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺴﺎی � ت و ا � ﺴﺖ اﺧﻼ � � ﺎە ﺳﺎل � ﺷﻮد. از ﺑﻬﺎر ﺳ ۶۰ � ﺮ اﻋﺪا �� بﻪ بﻌﺪ ﻫﻢ ﺗﺼ ﻫﺎ اﻏﻠﺐ ﻋﮑﺲ ﺟﻮان � ﻫﺎی ﭘﺮﺳﻨ ﺖ ﺷﺪە ﺑﻮد؛ ﮔﺮوە ﮔﺮوە. اﯾﻦ در واﻗﻊ � ﻫﺎی ﻣﻤﻠ ﻞ ﺟﻮان � ﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ، ﮐﻪ ﺧ � ﻗﻌﺮ ﺳﻘﻮط ﻫﺎی آن بﻪ ﺟﺮم ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺎﻧﻪ � ﻣﻮرد وﺣﺸ � ﺎ � ﺳ ﮐﻮب � ﻦ �� ﺗ ی ﻧﺪ و بﻪ ﮐﺸﺘﺎرگﺎە ﻓﺮ � ﻫﺎ ﻗﺮارﮔ ﺳﺘﺎدە ﺷﻮﻧﺪ. بﻪ ﻧﻈﺮم اﯾﻦ ﺛﻤﺮە ی ی اﺳﺖ ﮐﻪ اﻋﺪام � ی ﻣﺴ ی ﻧﻬﺎی ﻫﺎی اﻧﺘﻘﺎم ﺎﻧﻪ �� ﺟ ﻢ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﻘﺪﻣﻪ � ﺴﺘگﺎن رژ � ی وا ی آن ﺑﻮدﻧﺪ. ت � ی اﺧﻼ � ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻦ بﺎ اﻋﺪام و ﻏ ﻪ �� ن ﺗﺠ ی ﺷﻤﺮدن آن، بﺎ ﺗﻮﺟﻪ بﻪ ﭼﻨن ای ض را ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدە ﺴﺎی � ی ا � اﺳﺖ. ﻣﻦ آن ﺗﻮﺣﺶ و ﺗﺮس و ﻓﻀﺎی ﻏ ام ی اﻋﺪ ﻫﺎ ﻢ ﺷﺪ � ﻣﺎ ﺣﺎ گ � ﺳﻮار و ﺑﺮ ﻓﻀﺎی زﻧﺪ ﻪ ﮐﺮدە �� ، ﺗﺠ ام؛ آن ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻟﺠﺎم ﺨﺘﻪ � ﮔﺴ ﺴﺎن را � ﮐﻪ ﺣﻖ آزادی و ﮐﺮاﻣﺖ را از ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺖ و ﺟﺎن ا ب ی اﺳﺖﮐﻪ بﺎ اﻋﺪام � ﻪﮐﺮدە، بﺪﯾ �� ن را ﺗﺠ ن دورای ی ﮐﻪ ﭼﻨن � ﻣﻘﺪارﮐﺮد. ﮐ ﻣﺨﺎﻟﻒ بﺎﺷﺪ. آن ف ﺗﺮس آن ﺑﺮ ی � ﺶ از ﻫﺮ ﭼ � ﻞ ﺧﺸﻮﻧﺖ بﻪ راە اﻓﺘﺎد، ﺑ � ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ آن ﺳ ﻢ ﺑﻮد، در ﺷﻮک � ﺣﺎ گ � زﻧﺪ ﻢ. بﻌﺪﺗﺮ و در بﺎزﻧﮕﺮی آن � ی اﻓﺘﺎدە ﺑﻮد � آن ﮔ � دورە اﺳﺖﮐﻪ درﺷﻨﺎﺧﺖ وﭼﺎرە � ﺗﻮان ﺳ ی ﮐﺮد. در ﻓﮑﺮﮐﺮدن ب ﺟﻮی ﻪ