در بارۀ اعدام

ﭼﺮا بﺎ اﻋﺪام ﻣﺨﺎﻟﻒ ام ٧٧ ﺶ ﺑﻮد. ﻣﻦ � ن اﻣﺮای ار � ت در ارﺗبﺎط بﺎ ﺑﺮ ﺶ ازﺳﻘﻮط ﻧﻈﺎم ﺳﻠﻄﻨی � پﺪرم ﭘ از ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن اﯾﻦ ارﺗب � ﺴﺘﻢ. اﻣﺎ � ﺎط ﻣﻄﻠﻊ ﻧ ش ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ � داﻧﻢﮐﻪ او در ﺗﻼ ش �� ﮐﺮد ﺑﺮای ار � ﺳ ﺖ � ﻫﺎ از آ ن اﻣﺎن ﷲ ﺧﻤﯿی ی د. ﻣﻮﻓﻖ ﻫﻢ � ﻧﺎﻣﻪ بﮕ ﺷﺪ. ﻦ � ف در ﺲﮐﺮد از آﻗﺎی ﺧﻤﯿی � ﻞ بﻪ پﺎر � ف دﻟ ی ت بﻪ ﻫﻤن � ﺸ � در ﺳﻔﺮیﮐﻪ ﺑ بﺎرە ﻧﺎﻣﻪ ت ام � ﺎر اﺣ � ﺴ � ایﮔﺮﻓﺖ ح ﻗﻮل اﻣ � ﺎن،ﮐﻪ بﻪ وﺿ � ﺸ � ﺴبﺖ بﻪ ار � ض ی � آﻣ ﺎن بﻪ ﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﺎرﻧﻤﺎی � پ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ در اﺧﺘ آﻧﻬﺎ دادە اﺳﺖ. )ﮐی ﺎری ازﺣﺮف � ﺴ � ﺸﺎن ﻣﺜﻞ � اﺳﺖ.( اﻣﺎ ا � ت � ﻓﺮوﻫﺮﻫﺎ ﻗﺎبﻞ دﺳ ﺶ � ﻫﺎ ت وﻗی ﺪ، بﻪ آن اﻣﺎن � بﻪ ﻗﺪرت رﺳ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ بﻪ ﺧﻂ ﺧﻮد ﻧﻮﺷﺘﻪ و اﻣﻀﺎءﮐﺮدە ﺑﻮد، � پﺎﯾبﻨﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ. بﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت، ﻣﻦ ﺧﻮد را ﻣﻮﻇﻒ داﻧﻢ ﮐﻪ آن ﺗﻼش ﻫﺎ و دل ﺧﻮن � ﻫﺎ راﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪﺷﺎن ﺑﻮدم، بﺎزﮔﻮﮐﻨﻢ. اﯾﻨﻬﺎ، ﻣ ﻫﺎ، درواﻗﻊ درﭼ خ � ی اﻓﺘﺎدە ﺑﻮدﻧﺪ. اﻋﺪام � ﺎبﮔ � آﺳ ق � و اﺧﻼ � ﻫﺎ ﺑﺮای اﯾﻦﮔﺮوە بﻪ ﻟﺤﺎظ ﺣ � ن ﺑﻮد. و ی ن ﺑﻮد. ﻣﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺮای پﺪرم ﭼﻘﺪر ﺳﻨﮕن ی ﺎر ﺳﻨﮕن � ﺴ � نﺶ بﻪ � ن ﻫﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﺮوە در وا ﺴتﻨﺪ کﺎری ﮐﻨﻨﺪ. زﻣﺎی � ﻧﺘﻮا ﺗ ﺮﻓﻨﺪﻫﺎ و ﺴﻪ � دﺳ ﺸﺎن � ﮐﻮب دﮔﺮاﻧﺪ � ، ﻮن از ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻗﺪرتﮐﻨﺎر رﻓﺖ � ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎ ﮐﻮب � . اوجﮔﺮﻓﺖ در ﺧﺮداد � ش وع ﺷﺪە ﺑﻮد و � ﻫﺎ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ۶۰ بﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺪ. واﺿﺢ ﺑﻮدﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮای ﻣﺤکﻢﮐﺮدن � ی ﻋﻄﻒ ﺧﻮﻧبﺎری رﺳ ﻪ � پﺎ ﺴﻪ � ﺶ از اﻋﻤﺎل ﻫﯿﭻ ﺧﺸﻮﻧﺖ و دﺳ � ﻫﺎی ﻗﺪر ای ابﺎ ﻧﺪارد. روش آﻧ ﺎ ﻬ ت را بﺎ وﺣﺸﺖ ﮕﺮ ﻫﯿﭻ. ﻫﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔی � ﺷﮑﻨﺠﻪ و اﻋﺪام ﺑﻮد و د ن ی � ﭘﺮا ﺖ � ﺳﺎ ﻪ �� ﻒ ﻗﻠﻊ وﻗﻤﻊﮐﺮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﺗﺠ � را ازﻫﺮﻃ � ﺎ � ﮐﺮدﻧﺪ. ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺳ ﮑﺮە � بﻪ ﭘ � �� ﮏ زﺧﻢ ﺗﺎر � ی ﺟﺎﻣﻌﻪ واردﮐﺮدە اﺳﺖ. ﻪ �� ن ﺗﺠ ی ﻫﻤن ﮐﻮب ﻟﺠﺎم � ی ﺎری از آدم � ﺴ � ﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ بﻪ � ﮔﺴ ﻫﺎی � بﻪ ﻃﺮزدردﻧﺎ � ﺎ � ﺳ ت ﻋﺎﺟﻞ ض وری � ش �� آﻣﻮﺧﺖﮐﻪ پﺎﯾبﻨﺪی بﻪ ﺣﻘﻮق ب ﭼﻮن و ی ت ﮐﻮب و ﺗﻌﺼﺐ آﻓی � وﭼﺮا ﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﺪ ﻣﻬﺎر ﺷﻮ � ﺳﺖﮐﻪ بﺎ د ﺗﺎ ﺪگﺎە � آن در ﺑﺮاﺑﺮد � � ﺎبﺪ و ﺗﮑ � ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻣکﺎن اﺑﺮازوﺟﻮد و دﻓﺎع ازﺧﻮد ﺑ ﻫﺎی اﻣکﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺖ. � ﺟﺰ