در بارۀ خشونت

ﻣﻘﺪﻣﻪ ٩ � ﺎ � ﻇﻠﻢ بﻪ دﻧ گ � ﻂ ﺑﺮد � ش ا � آﯾﻨﺪ و در � ﺑﺰرگ � ﺷﻮﻧﺪ و ﭘﺮورش ﺎﺑﻨﺪ، � ض و ﻗﺎﻧﻊ ﻫﺴتﻨﺪ ویب � را � ﺴﺖ � ش ، اﺳتبﺪاد را در � ﻫﯿﭻ ﺗﻼ پﺬﯾﺮﻧﺪ. اﯾﻨﺎن � �� ً ﻃﺒ � ﺴﺖ ﺧﻮد را کﺎﻣ � ﻂ ز � ش ا � ﻦ ﺗﺼﻮری از ﺣﻘﻮق � داﻧﻨﺪ وکﻤ ت ﺐ دو ﻋﺎﻣﻞ ﻋﺎدت وﺳنﺖ، ﺗﻮدە � ﺶ ﻧﺪارﻧﺪ... بﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗ �� ﺴﺎین ﺧ � ا ﻫﺎی ﺴﻞ پﺬﯾﺮای اﺳتبﺪا � ﺴﻞ در � ﻣﺮدم را � د « ﺳﺎزد. ١ ﻞ او ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖﮐﻪ � ن د ﻟ بﻪ ﻫﻤنی » ﺎدِ ﻫﻤﻪ � اﯾﻦ اﻧﻘ بﻪ ﺟ � ی ، ﻇﺎﻫﺮا � ﮔ ﺎی آن � ﺎ � ش از ﺗﻮاﻓﻖ اﺳﺖ. آ � ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﺮس بﺎﺷﺪ، ﻧﺎ ﻢ اﻃﺎﻋﺖ ازﭼ � ﺗﻮاﻧ ن ﻨنی ﺎ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ، ﺟﺎە � ﺮﺻﺪ � ﻢ؟ ا � را ﺗﺮس ﺑﻨﺎﻣ �� ﺣﺎ � ﻃﻠیب و ﺑﻮاﻟهﻮ ﮏ � ﻫﺎی � ﻇﺎﻟﻢ را ﺗﺤﻤﻞ ﺴﺖ بﻪ � ت ﻧ � ﺎ ﺑه � ﮐﻨﻨﺪ، آ ﻢ ��� ﺟﺎی آن ﮐﻪ بﮕ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮداران، ﺗﺮﺳﻮویب ﺰە �� ﺟ بﻪ �� ﺎ ﺗﻤﺎ � ن ە ی � ﻢﮐﻪ اﻧﮕ ��� اﻧﺪ، بﮕ ﻪ � ﺎم ﻋﻠ � ﻗ � او ﻧﺪارﻧﺪ؟ ... ﺗﺮس ﻧ ﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﯿﻖ و ﻫﻤﻪ ی بﺎﺷﺪ. � ﮔ « ن او بﺎ ﻫﻤنی � ﺪ �� ﮑﺮد ﺗﺄ � رو ﺮ ﻫﻤﻪ � ﮐﻨﺪﮐﻪ ا ی ﻧﺪﮐﻪ ﻗﺪریت را ﮐﻪ � ﻢ بﮕ � ی ﻣﺮدم ﺗﺼﻤ ﻢ دادە � بﻪ ﺣﺎ ی � ﺲ ﮔ � اﻧﺪ، بﺎز ﮕﺮ زﻣﯿﻨﻪ � ﻧﺪ، د ای ﺑﺮای اﺳتبﺪاد ﻧﺨﻮا ﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ. بﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﮏ ﻣﺴتبﺪ � ، ی دو ﻻﺑﻮﺋئت » ﻫﯿﭻ ﻗﺪریت ﻧﺪارد، ﺟﺰ ﻗﺪریت ﺾﮐﺮدە �� ﮐﻪ ﺷﻤﺎ بﻪ او ﺗﻔ ﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﺑﻮدﺗﺎنﮐﻨﺪ � ا « ٢ ﺮ � » و ا ﺪﮐﻪ � ﻢ بﮕ ی � ﺗﺼﻤ ﺪ، یب � ﮕﺮ ﺑﻨﺪە ﻧبﺎﺷ � د � درﻧﮓ آزاد � ﺪ. ﻧ �� ﺷ ﻢ بﺎ زور بﺎزو و ﻓ �� ﮔ ﺸﺎر ، ﺟبﺎر را �� ف ﻓ ی ﮑﻪ � از ار ی ﻗﺪرت بﻪ � ﻪ � ﺪ، بﻠ � ﺮ بﮑﺸ � ز ﻢﮐﻪ ﻓﻘ �� ﮔ ف � ﻂکﺎ ﺪ. � ﺎن دﻫ � ﺖ ﺧﻮد از او پﺎ � اﺳﺖ بﻪ ﺣﻤﺎ « آن � ﭼﻪ دو ﻻ ﺑﻮﺋئت از آن ﺳﺨﻦ ﺪ، ﻫﻤﺎن ﻗﺪرت ﻣﺮدم اﺳﺖﮐﻪ ﻫﻢ �� ﮔ ﺪن آن را دارد. ﺧﺸﻮﻧﺖ � ﻢ ﺷﺪە و ﻫﻢ آرزوی ﺗﺮﺳﺎﻧ � ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺮس ﺣﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺣﮑﻮﻣﺖ از اﯾﻦ � ﺟﺎ آﻏﺎز ﺖ اﯾ � ﺷﻮد. واﻗﻌ ﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﻼف آرزوی دوﻻ ﺑﻮﺋئت ، ﻫﯿﭻ گﺎە ﻫﻤﻪ � ﻢ ﻧ � ی ﻣﺮدم ﺗﺼﻤ ﻪ ﻫﻤﻮارە � غ ﺟبﺎر ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ بﻠ � ﺮ ﯾ � هﺎن و درﮐﻨﺎر ﻫﻢ از ز � ی ﻧﺪﮐﻪ ﻧﺎ � ﮔ ١ . ﺎرە � رﺳﺎﻟﻪ در ﺎری � گ اﺧﺘ � ی ﺑﺮد ش ئن ، �� ، ﻣﻌﻨﻮی � ن دوﻻ ﺑﻮﺋئت ، ﻋ ، اﺗنی ۱۳۷۸ ، ص ۲۷ ٢ . ص - ﻫﻤﺎن ۲۲