در بارۀ خشونت

ﮔﻔﺘﮕﻮ بﺎکﺎﻇﻢ ﮐﺮدوایف ٤٥ ﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ � ﻫﺴت ﻫﺎی اﺳﺘﻘﻼل ﻃﻠبﺎﻧﻪ ﻧﺎم دارد ﮐﻪ ﻣبﺎرزە بﺎ ﺗﺠﺎوز تﻨﺎم ﻫﻢ از اﯾﻦ � کﺎ در و �� ﺴﻪ و آﻣ � ی ﻓﺮا � ﮐﺸﻮرﻫﺎیی ﻧﻈ ﺟﻤﻠﻪ � اﻧﺪ. ا ﺖ � � از ﻣﺮدﻣﺎن در ﺟﻬﺎن، ﻧﻪ �� ﻋﻈ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﭗ ﻫﺎ، ﻣبﺎرزە ی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ و ﺟﻨﮓ � تﻨﺎ � و ﺴﻮی � ﻪ ﻓﺮا � ﻫﺎ ﻋﻠ کﺎیی �� ﺎ آﻣ � ﻫﺎ � ﻫﺎ را ﻧﺎدرﺳﺖ ﻧ � ﺴت دا � ﻨﺪ و ﻧگﺎ ﻪ � ﮐﻪ اﻣﺮوز بﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ وﺟﻮد دارد، ﻣﻮﺟﻮد ﻧﺒﻮدﮐﻪ ﺳﻬﻞ اﺳﺖ بﻠ ﺎ در ﺗﻤﺎم ﺟﻨﮓ � . ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺑﻮد ﻫﺎی اﺳﺘﻘﻼل ﻃﻠبﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﻢ بﻪ کﺎر � ﺑﺮدە ﺣﻘﺎﻧﯿئت ﺑﺮای آن ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮدﻧﺪ. در ﻫﻤﻪ � ﺷﺪ، بﺎز ﻫﻢ اﻓکﺎر ﻋﻤﻮ ی ﻣبﺎرزە ﻪ ﻇﻠﻢ و اﺳتﺜﻤﺎر درﺳﺎل � ﻫﺎی اﻧﻘﻼیب ﻋﻠ ﻫﺎی ۶۰ ﺗﺎ ۷۰ ﻼدی ﻫﻢ � ﻣ ض وﺿﻊ ﻫﻤنی ﺪا ﮐﺮدە � ﮕﺮی ﭘ � ﺷکﻞ د � ﻃﻮر ﺑﻮد. اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻗﻀﺎوت ﻋﻤﻮ اﺳﺖ. ﺎن � ﺶ از اﻧﻘﻼب، درﻣ � ﻌین ﭘ � ، ﻢ ﺣیت درﮔﺬﺷﺘﻪ � ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪﮐﻨ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺎتﺳﺎزﻣﺎن � ی ادﺑ ﻫﺎی اﻧﻘﻼیب اﯾﺮانﮐﻪ ﻃﺮﻓﺪارﻣبﺎرزە ﻠﺤﺎﻧﻪ ی ﻣﺴ � ﺑﻮدﻧﺪ و ﺪﻧﺪ، ﻫﯿﭻ � ﺟﻨﮕ گﺎە اﺳﺘﻔﺎدە از و اژە � ی ﺧﺸﻮﻧﺖ را ﻧ ﺑ ﺎ � . ﺪ � یﻨ � دردﻓﺎع ازﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧ � بﺤی ﻪ ﻫﻤﻪ � ﺪ بﻠ � ﺑیﻨ ﺟﺎ ﺻﺤبﺖ از ﻗﻬ» ﺮ اﻧﻘﻼیب « اﺳﺖ! اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ از ﻟﺤﺎظ روان ﺷﻨﺎﺧیت ﻣﻬﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗیت بﻪ ﻋﻘﺐ � ﻢ � ﺑﺮو ﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺳﺎزﻣﺎین از واژە � ﺑیﻨ � ی ﺧﺸﻮﻧﺖ اﺳﺘﻔﺎدە ﻧ ﻪ � ﮐﺮد بﻠ « ﻗﻬﺮ»ی واژە � را بﻪ کﺎر ﻌین � . ﺑﺮد ﺧﻮدِ اﯾﻦ واژە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺣیت در ﻧﺎﺧﻮد ﺎە ﮐﺴﺎین ﮐﻪ ﻣبﺎرزە � آ � ی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ف ﻌیف ﺑﺮایﮔﺮﻓنت � ، ﮐﺮدﻧﺪ ﻗﺪرت بﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﺎﻓﺘﻪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ، واژە � ﺪە و ﻋﺎﻣﻪ � ﺴﻨﺪ � ی ﺴﻨﺪی � ﻧﺒﻮد. اﯾﻦ ﻫﺎ ﻫﯿﭻ � گﺎە از ﺧﺸﻮﻧﺖ دﻓﺎع ﻧ ﻪ بﺤﺚ � ﮐﺮدﻧﺪ بﻠ ﻗﻬﺮ »ﺷﺎن اﻧﻘﻼیب ﺑﻮد! « ﺎرە � در ی ﭘﺮﺳﺶ ﺷﻤﺎ ﻫ ﺎرە � ﻢ بﺤﺚ ﻣﺎ در ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ � ، و ﺎرە � ﻌیف بﺤﺚدر � .� ﻧﻪ دﻓﺎع ﺷﺨ ﺪ � ﺎ � ﺎیض ﺑ �� ی وﺿﻌﯿیت اﺳﺖﮐﻪ ﺟ وﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ بﺎ ﺳﺎزﻣﺎن بﻪ ﺷکﻞ ﻣبﺎرزە � د � ی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ � ﺗﻮان ﺣﮑﻮﻣﺖ را ﻧﮕﻮن ﮐﺮد و ﺣﮑﻮﻣﺖ را بﻪ ﺪ بﺤﺚ ﺷﻮد. و � ﻪ بﺎ � دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮد اﯾﻦ ﻓﺮﺿ ﺧﺸﻮﻧیت ﮐﻪ بﻪ ﻫﻤﺮاە دارد .