در بارۀ خشونت

ﺎرە � ی در ﺧﺸﻮﻧﺖ | ﭼهﺎرﮔﻔﺘﮕﻮ ٦٢ � ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻧ ﻂ � ش ا � ، ﺴﺖ � ش ﻧ � ﺰی وﺳﻔﺎر �� ﺎم ﺗﺠ � ﻢ، ﻗ � ﺪﮐﻨ �� ﮐﻨﻢ. و بﺎز ﺗﺄ � اﻧﻘﻼیب ﺧﻮدش ازراە � ی � رﺳﺪ وﻫﻤﻪ را ﻏﺎﻓﻠگ ﺮ در آن ﺑﺰﻧگ � ﮐﻨﺪ. ا ﮏ � ﺎە ﺎر » � بﺨﺘ « ﺪ، �� ﺪا ﺷﻮد و بﮕ � ﭘ » ﺪ ﻫﻤ � ﺎﯾ � ﺪ، ﺑ � ﻧﮕﻮن ﻧﮑﻨ � ﻢ را � ﻣﺮدم! رژ ن نی ش وﻃ � ﻪ را ﻣ � ﺖ ﻓﻘ � آﻗﺎی وﻻ !� ﮏ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎ � ﻢ و ﻣﺤﺪود بﻪ � ﻪﮐﻨ « ً� ﻣﺜ ش وﻃﻪ » � ﻣ « ی ﻓﻘﺎﻫیت ﮕﺮدﯾﺮﺷﺪە � ، د وﻣبﺎرزایت ﻣﺮدم � ﺎ � اﺳﺖ، ﺳﻄﺢ آ از آن ﻣﺮﺣﻠﻪ ن ﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ ﭼﻨنی � ﻋﺒﻮر ﮐﺮدە اﺳﺖ. ا گ � ش وﻃ � ی ﻣ ﺎر » � بﺨﺘ « ﺮ � ن اﻻن اﺳﺖ. ا ی د، وﻗتﺶ ﻫﻤنی � ﺎم را بﮕ � ی ﻇهﻮرﮐﻨﺪ و ﺟﻠﻮ ﻗ ﺸﻨﻮﻧﺪ وﻗ � ﻗﺮار بﺎﺷﺪ ﺻﺪای ﻣﺮدم را ﮑﺘﺎﺗﻮرﻫﺎ و � تﺶ ﺣﺎﻻﺳﺖ. اﻣﺎ د ش � گﺎر � اوﻟ ﺸﺎن دادە � ﺸﻪ � ﻫﺎ ﻫﻤ اﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪای اﻧﻘﻼب ﻣﺮدم را دﯾﺮ � ﻧﮕﻮین � ﺷﻨﻮﻧﺪ، وﻗیت ﮐﻪ ﻧﺎﻗﻮس ﻂ اﻧﻘ � ش ا � ﺷﺎن بﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪە. در ﻼیب ﺪ، روﺷﻨﻔﮑﺮ، زن � ﮐﻪ بﺎﺷ � ﺪ، در ﻫﺮ ﻣﻘﺎ � ت ﻧﺪار � ﺸ � ﺎم، ﺷﻤﺎ دو راە ﺑ � و ﻗ ﺧﺎﻧﻪ ﺎز، دو راە ﺑ � ، ﺸﺠﻮ � دار، دا ﺪ � ﺎم ﻣﺮدم ﺑپﯿﻮﻧﺪ � ﺎ بﻪ ﻗ � : ﺪ � ت ﻧﺪار � ﺸ � ﺎ � ﺪ. � ﻤﺎن را بﮕ ی � ﺪ وﻃﺮف ﺣﺎ � ﺎﻧﺖﮐﻨ � بﻪ ﻣﺮدم ﺧ ﺎرە � در ﺠﻪ � ی ﻧت ﺎ ﻧﺒﻮدن ﻣبﺎرزە � بﺨﺶ ﺑﻮدن ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ن بﻪ ﻧﮑﺘﻪ ی � آﻣ ی ﺎرە � ﺴﺖ در � ﺪﮐﻪ بﺪ ﻧ � اﺷﺎرەﮐﺮد � ﻣه ﻢ. ﻣﺎ اﯾ � ت بﺤﺚﮐﻨ � ﺸ � اش ﺑ ﺟﺎ ﻦ ﺎرە � در ﻢﮐﺮد، � ﻧﺨﻮاﻫ � ق ﺑﻮدن آن بﺤی � ی اﺧﻼ ﺪم � ﭼﻮن آن ﻃﻮرﮐﻪ ﻓهﻤ ﺪﮐﻪ بﺎ � ی ﮐﺮد � ﮑﺮدی ﻫﻨﺠﺎری ﺗﻌﺒ � ت در اﯾﻦ بﺎرە را بﻪ رو � ﺷﻤﺎ بﺤﺚ اﺧﻼ ﺧﺼﻠﺖ ﻞ بﺤﺚ ﻣﺎ در � ف دﻟ اﻓﺮاد ﻣﺮﺗبﻂ اﺳﺖ. بﻪ ﻫﻤنی � ﻫﺎی ﺷﺨ اﯾﻦ ﺑﻮدن ﻣبﺎرزە � ﺟﺎ بﻪ ﻋﻤ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺪ � ﺎﯾ � ﻮط اﺳﺖ. ﺣیت ﺑ �� ﻣ � ی � آﻣ ﮏ ﻣبﺎرزە � � ی وزی اﺣﺘﻤﺎ � ﻧﺘﺎﯾﺞ بﻌﺪ از ﭘ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ را � ی � آﻣ ﺶ � ﻫﻢ ﭘ ﺑﯿین � ﻢ. اﻣﺎ بﻪ ﻧﻈﺮ �� ﺸ � ﻢ و وارد اﯾﻦ بﺤﺚ � ﻧﮑﻨ رﺳﺪﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن از ﻧگﺎە ﻋﻤﻞ ﺴﻠﻂﮔﻔﺘﻤﺎن � ﺎﻧﻪ دوﻣﺸکﻞ وﺟﻮد دارد. اول اﯾﻦﮐﻪ بﺎ ﺗﻮﺟﻪ بﻪ � ﮔﺮا ﺧﺸﻮﻧﺖ ن ن درروابﻂ ﺑنی ی � ﭘﺮﻫ ن ﺑنی � ، اﻣکﺎن ﻫﻤﺮا � اﻟﻤﻠ ب � اﻟﻤﻠ ﺎ ﻣبﺎرزات ﺧﺸﻮﻧﺖ ن وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻣﻮﺟﺐ اﻧﺰوای آن ﺧﻮاﻫﺪ ﺷ ی � آﻣ ﺪ. از ﻃﺮف