در بارۀ خشونت

ﮔﻔﺘﮕﻮ بﺎ � ﻋﻤﺎر ﻣﻠ ٨١ بﺤﺚ اﯾﻦ � ﺟﺎﺳﺖﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮان ﻣبﺎرزە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ را از ﻣبﺎرزە � ی � ﭘﺮﻫ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺎرە � در � ﺎرﻫﺎی ﻣﺸﺨ � ﻒ و ﻣﻌ �� ﺪ ﺗﻌ � ف ﺟﺪا ﮐﺮد؟ بﺎ ی � آﻣ ﻣبﺎرزە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ﭘﺮ ﻢ. ﻣبﺎرزات ﺧﺸﻮﻧﺖ � ن داﺷﺘﻪ بﺎﺷ ی � ﻫ د � ی � ﭘﺮﻫ ش ط � و ت ﺿﺎن آﻏﺎزﮔﺮ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧبﺎﺷﻨﺪ � دارﻧﺪ: اول اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣبﺎرزان و ﻣﻌ � اﺳﺎ ش ط اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اداﻣﻪ � ن و دوﻣنی دﻫﻨﺪە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ بﻪ ﺷکﻞ ﻧﺎﻣﻮﺟﻪ ض وریت ﺑﺮ اداﻣﻪ � ﺮ � ﻌیض ا � ، ﻧبﺎﺷﻨﺪ ش وع � ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺮای دﻓﺎع ﻣ ﺎری از � ﺴ � ﺴﺖ، آن را ﻣﺘﻮﻗﻒﮐﻨﻨﺪ. در � ﻧ ﻣﻮارد، اﻓﺮاد ﺑﺮای دﻓﺎع ازﺧﻮد ﺪ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮری � ض ایض از ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮﻧﺪ. ﻓﺮض ﮐﻨ ی � ﻧﺎﭼﺎرﻧﺪ بﻪ ﻣ � ﻣﺮدم را ﺎ ﺗﮏ � ﮐﺸﺪ � � ی اﻧﺪازی وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺳ � ﺗ ﮐﻨﻨﺪ او را ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﻨﻨﺪ. اﻣﺎ ﻧﮑﺘﻪ اﯾﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣبﺎرزان ﺧﺸﻮﻧﺖ � ی � ﭘﺮﻫ اداﻣﻪ دﻫﻨﺪە ی ﻧﺎﻣﻮﺟﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد و در ن ﺣﺎل آﻏﺎزﮔﺮ ﻋنی ﺴتﻨﺪ. اﯾﻦ � ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﻢ ﻧ ﻫﺎ، دو اﺻﻞ ﻣبﺎرزە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺴت � ی � ﭘﺮﻫ ﻨﺪ. ﺪ ﻣبﺎرزە را � ﻢ بﺎ ��� ﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ بﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮد و ﻣﺎ بﮕ � اﻣﺎ ا ﻢ، اﯾﻦ ﺧﺸﻮﻧﺖ � ﻞ ﮐﻨ � ﺗﻌﻄ ﺰ از ﺧﺸﻮﻧﺖ بﻪ ﻫﺮ �� ﻌین ﮔ � . ﺰی اﺳﺖ �� ﮔ � ﺷکﻞ. بﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻪ �� ﮐﺪام از ﻧﻈ ﭘﺮدازان ﻣبﺎرزات ﺧﺸﻮﻧﺖ � را ﻧ � ﺪگﺎ � ن د ن ﭼﻨنی ی � ﭘﺮﻫ ﺲ ﺧﺸﻮﻧﺖ � . پﺬﯾﺮﻧﺪ ی بﻪ اﯾ � ی � ﭘﺮﻫ ﻦ ﻣﻌﻨﺎ ت اﺿﺎت � ً در ﻣبﺎرزات و اﻋ � ﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﺻ � ﻧ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ � ﺗﺎن درﮔ � ﻧ � ﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﺸﻮﻧﺖ � ﻧ � ﺪ. ﺷ �� ﺷ ﻣبﺎرزە � ن � ﮐﻨﺪ. ﻫ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ � ن اﯾﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﮑﻦ از ﺧﺸﻮﻧﺖ ی � ﭘﺮﻫ د و آﻏ � ی � ﭘﺮﻫ ﺎزﮔﺮ و اداﻣﻪ دﻫﻨﺪە ی ﻧﺎﻣﻮ ﺴﺖ. � ﺟﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧ � بﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﺪﮐﻪ ﻣبﺎرزە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ � ش وع � را ﻣ � ی � ﭘﺮﻫ ﺪ. ﺳﺆال � داﻧ � ﮕﺮی ﮐﻪ بﻪ ذﻫﻦ � د رﺳﺪ اﯾﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﭼﺮا ﻣبﺎرزە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ � ی � آﻣ ش وع اﺳﺖ؟ � ﻧﺎﻣ ﭼﻬﺎر دﻫﻪ ی ﻗبﻞ، ﻣبﺎرزە از �� ی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻨﻪ �� ﮔ ﺎن �� ن ازﺟ � ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮد وﺣیت ﺑﺮ ﻫﺎی ﭼﭗ، ﻣبﺎرزە ی ای � ﻏ از آن را ﻣﻤﮑﻦ � ﻧ � ﺴتﻨﺪ. اﻣﺎ بﻪ ﻧﻈﺮ � دا ﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺳﺎل � آ ﻫﺎ ﻫﺮ