در بارۀ خشونت

ﺎرە � ی در ﺧﺸﻮﻧﺖ | ﭼهﺎرﮔﻔﺘﮕﻮ ٨٤ اﯾﻦ ﻣﻮ � ارد ﺟﺎﻧﺐ ﺣﮑﻮﻣﺖ را ﺖ � ی ﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻣبﺎرزان ﺣﻤﺎ � ﮔ ن ﺑنی ت و ﻫﻢ از � ﺲ ﻫﻢ بﻪ ﻟﺤﺎظ اﺧﻼ � . را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد � اﻟﻤﻠ ﺎرآﻣﺪ بﻪ � ب دی، ﻣبﺎرزات ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻣﺮدود و ﻧﺎ � ﻧﻈﺮ راﻫ � ﻧﻈﺮ رﺳﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺎن ﻪ �� ف ﻧﻈ � ﻃﻮرﮐﻪﮔﻔﺘﻢ ﻣبﺎرزات ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ، از ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﭘﺮد ً� ازان، کﺎﻣ ﺸﺪ � ف � ﻧ � ﺸﺎن ﻧ � ﻘﺎت ﺗﺠﺮیب ﻫﻢ � ە اﺳﺖ و ﺗﺤﻘ دﻫﺪﮐﻪ آن ﻫﺎ در ﻫﺮ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮدە �� ش ا � � ض � اﻧﺪ. بﻌ ﺎ ﻣبﺎرزات ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ درﮐﻨﺎر � ﻨﺪ آ �� ﮔ ﻣبﺎرزات ﺧﺸﻮﻧﺖ � � ی � ﭘﺮﻫ ﺪ � ﺎ ﻧﻪ؟ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ را بﺎ � ﺪ بﺎﺷﺪ � ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻔ ﮐﺮد. در ﻫﻤﺎن زﻣﺎین ﮐﻪ ﻟﻮﺗﺮﮐﯿﻨﮓ ﻣبﺎرزە � ﺑﺮر ﭘ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ را � ی � ﺮﻫ � ــــﺞ � ﺗﺮو ﮐﺮد، ﮑﺲ ﻣﻌﺘﻘﺪ بﻪ ﻣبﺎرزە � ﻮم ا � ﻣﺎﻟ ی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮد. ﻫ ﻤﺎن ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﻻ ﻃﺮﻓﺪار ﻣبﺎرزە � ﻣﻮﻗ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺧﺮابکﺎری � ی � ﭘﺮﻫ ش اﻓﺖ � ﺶ � ﺑﻮد، ﮔﺮا � ی � آﻣ ﻫﺎی ﻣﻌﻄﻮف بﻪ ﻣبﺎرزە ی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻫﻢ در ش ازﮐﺴﺎیف ﮐﻪ � ﻘﺎی ﺟﻨﻮیب وﺟﻮد داﺷﺖ. در اﻧﻘﻼب اﯾﺮان ﻫﻢ بﺨ �� آﻓ � ﮏ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ �� ﻣبﺎرزە ﮐﺮدﻧﺪ، ﭼ ی وزی اﻧﻘﻼب � اﻧﺠﺎم ﭘ ۵۷ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ی بﻪ دﺳﺖ آﻣﺪ � ا � ت دە و اﻋﺘﺼﺎبﺎت � ی ﻧﻬﺎیی ، بﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮاتﮔﺴ ﮐﻪ ﺟﺰو روش ﻫﺎی ﺧﺸﻮﻧﺖ � بﻪ ﺷﻤﺎر � ی � ﭘﺮﻫ ��� رود اﻣﺎ ﻣبﺎرزات ﭼ ع � ﮕﺮی اﺳﺖ اﻣﺎ در ﻣﺠﻤ � ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺖ. بﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل، اﯾﻦ بﺤﺚ د � ب � ت و راﻫ � ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣبﺎرزات ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ از ﻧﻈﺮ اﺧﻼ دی ﻗﺎب ﻞ ﺴﺖ. � ﻪ ﻧ � ﺰ و ﺗﻮﺻ �� ﺗﺠ ی ی ﮐﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺳﺎزﻣﺎن � در ﻣﺴ ﺎﻓﺘﻪ و ﻣبﺎرزە � ف � ی ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘ � ﮐﻪ � اﺳﺖ، ﺗﻨﻬﺎ را ﻣﺎﻧﺪ ﻣبﺎرزە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ اﺳﺖ. اﻣﺎ � ی � ﭘﺮﻫ ﻫﻤﺎن ﺪ ﻣبﺎرزە � ﻃﻮر ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﺎن ﮔﻔﺘ ی ﺧﺸﻮﻧﺖ ن بﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨ ی � ﭘﺮﻫ ﺎ ﺮا دوﻟﺖ � ﺴﺖﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺧﺸﻮﻧیت رخ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ز � ﻧ � ﻫﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ � ﻞ � ﮐﻨﻨﺪ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺮ ﻣبﺎرزات ﺗﺤﻤ ﺷﻮد. ﺳﺆال اﯾﻦ ﺟﺎ اﺳﺖﮐﻪ وﻗیت وارد ﻣبﺎرزە ی ﺧﺸﻮﻧﺖ � � ی � ﭘﺮﻫ ﺪ دوﻟیت ﮐﻪ � ﺪ، اﻧﺘﻈﺎر دار �� ﺷ ن از ﻗﻮاﻧنی � بﺎﺷﺪ و بﻪ ﺣﺪاﻗ � در ﻣﻘﺎبﻞ ﺷﻤﺎ اﺳﺖ، دوﻟﺖ ﻣﺴﺌﻮ