One Hundred and Sixty Years

٩٩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﺎﺳﻮﺍﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﻮﺍﻯ ﮐﻼﺱ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﺱ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ، ﻣﺪﺍﺭﺳﻰ ﺣﺘّﻰ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﮑ ﺘﺐ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﺕ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﺍﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩ . ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺧﺎﺭﺟﻴﺎﻥ ﻣﻘﻴﻢ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭﺿﻊ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻋﻤﺪﮤ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻫﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗ ﺄ ﮐﻴﺪ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻴﺴﻴﻮﻧﺮﻫﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺁﻟﻤﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﺮﻳﺴﺘﻴﻦ ﮐﻮﺯﻝ Christian Kozl ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻫﺎ ﺑﺎﺑﻰ»: ﺍﺭﺯﺵ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻗﺎﺋﻠﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ : ﻣﺆﻣﻦ ) « ۲۰۰۳ ، ۲۸۸ .( ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺼﻮﺭ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻰ . ﺭﺳﻴﺪ ﻓﺸﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺳﻨّﺘﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻧﻮﭘﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻳﻫﺎ ﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺩﺳـــــــﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻰ ﻋﻔﺘﻰ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻰ . ﺷﺪ ﮐﻨﺖ ﺩﻭ ﮔﻮﺑﻴﻨﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ۱۸۵۵ ﺗﺎ ۱۸۵۸ ﺩﺭ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ۱۸۶۲ ﺗﺎ ۱۸۶۳ ﺳﻤﺖ ﮐﺎﺭﺩﺍﺭ ﺁﻥ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﻣﺴﻠﻤ ... ﺎﻧﺎﻥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘّﻬﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﺨﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﺮﺍﻍ ﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻰ ﻋﻔﺘﻰ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ ... ٣١ : ﻣﺆﻣﻦ ) ۲۰۰۳ ، ۲۸۸ ( ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺯﻧﺎﻥ ﺷﻬﺮﻯ ﻧﺒﻮﺩ . ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﺕ ﻭ ﻗﺼﺒﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ ﻣﺮﺩﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺮﻗﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ ﻳﮏ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻧﻘﻞ : ﮐﻨﻴﻢ ﻣﻰ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﻼّﻋﻠﻰ ﻣﺎﻫﻔﺮﻭﺯﮐﻰ ) ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ۷ ( ﺩﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺸﺘﻨﺪ . ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻭ ﻋﻠﻮﻳﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻰ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﺭ ۲۸ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺑﻰ ﺷﻮﻫﺮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ . ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻧﻨﺸﺴﺖ ﻭ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎﻫﻔﺮﻭﺯﮎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ 31 ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧ ﻴﻢ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻤﺮﺩﻯ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍﻳﺞ ﺍﺳﺖ .