One Hundred and Sixty Years

١۵٨ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﮐﺴﺐ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ . ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﺍﺕ ﻧﺴﺒ ﺖ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻣﻰ ﺩﺭ » ﻛﻪ ﺍﺛﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﺎ، ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﻛﻠّ ﻴﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻭﺧﻴﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮﺷﺎﻥ ﺳ ﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺣﺎﻝ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ «! ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺏ ﺩﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ . ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﻗﻴﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻭ ﺗﻼﻃﻢ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﭼﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺩﺍﺭﺩﻭ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻏﺎﺭﺗﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺩﻣﻜﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺮﻯ ﻭ ﭘﺸﺘﮕﺮﻡ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻰ . ﺳﺎﺯﺩ ) ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ۱۳۲۴ : ۴۱( ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﮔﺮﻭﻫﺒﺎﻥ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭ ﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍ ﺭﻡ ﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﺳﺮﮔﺮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻬﺮ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻧﺎﻣﮥ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ . ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ » ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﮑﺎﺕ ﻋﻠﻤﺎء ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎء ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﺍﻃﻼﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺖ ...« ﺭﺍﺿﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻩ ﺗﻦ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ : ﺩﻫﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻃﻼﻉ ﮐﺎﻣﻞ . ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪ ﮊﺍ ﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻻﻳﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﭘ ﺮﺳﺘﻰ ﺩﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﭘﺮﻳﺪ . ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ ... ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ ﺣﺘّﻰ ﺍﮔﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﻦ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺎ ﻗﺮﺍﺭ