One Hundred and Sixty Years

٢٧ ﺳﺎﺯ ﺧ ﻮﺩ ﺭﻗﺼﺎﻧﺪﻧﺪ . ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﮐﺎﻣﻴﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﺑﻪ ﺟﺪﻟﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺩﮐﺘﺮ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ : ﮐﻴﺸﻰ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﻄﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺗﻠﻘّ ﻰ ... ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﮕﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﮔﺮﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﻯ ﺩﮔﺮﺩﻳﻨﺎﻥ ﻭ ﺩﮔﺮ ﺍﻧ ﺪﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﺴﺘﺮﮤ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ . ) ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ ۱۳۸۰ : ۸۰ ،۸۱( ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﻬﻴﺪﺍﺕ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻰ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ ﻭ ﻣﺨﻮﻑ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ، ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺘّ ﻬﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻭ ﻫﻢ ﺩﻟﻰ ﺗﻮﺩﮤ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺭﺵ ﺁﺧﺮ ﻭ ﺗﮑﻴﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﺮ ﻋﺮﺻﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻄﻠﻘ ﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﮐﺘﺮ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﺘﻢ ﻧ .ﺪﮕﺮﺩﻳ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﻣ ﺪﻧﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻗﻠﻴّ ﺖ ﻫﺎ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ، ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺬﺍﺷﺖ : ﺑﺎ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ، ﺿﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ، ﻭ ﺿﺪ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻰ، ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻰ ﺳ ﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩ. ﺭ ﺟﻨﺒﺶ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ » ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺪﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ « » ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻣﻠﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ « ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﺪﻧﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﮥ ﺩﻭﻡ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺎﻗﻀﻰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ) ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ ۱۳۸۰ : ۱۱۴ ( ﮐﺎﻣﻴﺎﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺑ ﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﻭ، ﺑﻠﮑ ﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻃﺒﻘﮥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ، ﭼﺸﻢ ﻭ ﮔﻮﺷﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻐﺰﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻰ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻫﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ .ﺷﻮﺩ