One Hundred and Sixty Years

۴١ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺻﻼﺣﻰ ﻭﺯﺭﺍﻳﻰ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﻭ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺎ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﭼﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺿﺮﺏ ﺷﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ . ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻣﻮﺭﺥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻣﺎﻣﻴّ ﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ... ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻳﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺎﻳﺐ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺣﮑّﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ . ) ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ۱۳۲۸ : ۲۰( ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻓﺘﺤﻌﻠﻰ ﺷﺎﻩ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﻼّ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺮﺍﻗﻰ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻻﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺣﺪﻳﺚ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺩﺭ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ، ﺣﻖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓ ﻘﻴﻪ ﻋﺎﺩﻝ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻳﻌﻨﻰ . : ﻋﻠﻤﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ، ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﻭ ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻴﻪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﻧﺒﻮّﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﻭﺍﺭﺙ ﻋﻠﻢ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ، ﻫﻢ ﻣﺴﻨﺪ ﺷﺮﻋﻰ ﻭ ﻫﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻭﺳﺖ . ) ﺁﺟﻮﺩﺍﻧﻰ ۱۹۷۷ : ۴۷ ،۵۰( ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﻣﺠﺘﻬﺪﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻟﻐﻄﺎء : ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺟﻬﺎﺩ ﺑﺎ ﺭﻭﺱ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ »ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﺩ « ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩ . ) ﺁﺟﻮﺩﺍﻧﻰ ۱۹۷۷ : ۵۸( ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺷﻔﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ : ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻤﻼً ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺎ