One Hundred and Sixty Years

۴٢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻫﻢ ﻣﻰ . ﮐﺮﺩ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﺎ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺣ ﮑﻮﻣﺖ ﻣﺘّ ﺤﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺘﻮﺍ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﮐﺸﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺮ ﻫﺮﺍﺕ ﺧﻄﺎﺳﺖ ﺑﻪ . ﻭﺳﻮﺳﮥ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﮑﻨﻴﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮤ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩﻣﺨﺘﺎﺭﻯ ﻫﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ) ﺁﺟﻮﺩﺍﻧﻰ ۱۹۷۷ : ۵۸( ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﺗﺒﺎﺕ ﻣﮑﻨﻴﻞ ﺑﺎ ﺷﻔﺘﻰ ﺩﻳﺪ ) ﺍﻣﺎﻧﺖ ۱۹۹۰ : ۴۱ - ۱۱ .( ﺩﺭ ﻭﺍﻗ ﻊ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮﮐﺰﻯ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺭﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻼّ، ﺁﺧﻮﻧﺪ، ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮔ ﺮ، ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ، ﺣﺪﻳﺚ ﭘﺮﺩﺍﺯ، ﺣﺘّﻰ ﻓﺎﻝ ﺑﻴﻦ ﻭ ﺭﻣّﺎﻝ ﺑﺮ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﺮﻋﻰ ﻣﺮﺩﻡ، ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﻃﻼﻕ ﻭ ﺍﺭﺙ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺻﻴﻐﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺣﮑﻤﺸﺎﻥ ﻣﻮﺛّﺮﺗ ﺮ ﻭ ﻧﺎﻓﺬﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﮑﻢ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﺎﻯ ﺭﺷﻮﻩ ﮐﻼﻥ، ﺑﺎ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻨﺘﺮﺗﻴﺐ ﺩﺳﺖ ﺧﻴﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭﺑﺎﺭﻳﺎﻥ، ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ، ﻭ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﻭ ﺳﺮ ﮐﻮﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ . ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ، ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﻰ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺫﻯ ﺣﻖ ﻣﻰ . ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎء ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﺎﭘﻴﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ، ﺣﺘّﻰ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮﻭّﺝ ﺁﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﻤﻰ . ﺳﭙﺎﺭﺩﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺤﻄﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺤﺘﮑﺮ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺮﺣّ ﻤﻰ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺷﻔﺘﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۲۱۷ . ﻕ. ﮪ ﺩﺭ ﺳﻰ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺍﺯ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻃﻠﺒﮥ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﺭ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺪﺩ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ