One Hundred and Sixty Years

۵٩٧ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺟﻠﻮﻯ ﺟﻮﺧﮥ ﺁﺗﺶ ﮔﺬﺍﺷ ﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﺩﺍﺭ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺸﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺭﺍﻧﺪﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺎﻡ ﻫﺮ ﻣﺬﻫﺒﻰ، ﺟﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺩﺭ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﮥ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑ ﻪ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ . ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺭﺍﻧﺪﻧﺪ، ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﻐﻞ ﻭ ﺣﺮﻓﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺯﻭﺭ ﺳﺮ ﺧﻢ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ . ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﺭﺥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻏﻮﻏﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺗﻘﻠﺐ ﻭ ﺭﻳﺎﮐﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﭼﻨﺪ ﺷﺎﻫﻰ ﭘﻮﻝ ﻭ ﻳﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻐﻞ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺷﻴﻮﻩ ﺁﻭﺭ ﻫﺎﻯ ﺷﺮﻡ ﺛﺮﻭﺕ ﺍﻧﺪﻭﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﮐﻼﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻃﻌﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﮔﺴﺘﺮﺩﮤ ﻣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻰ . ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻮﻗﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ، ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻪ ﺑ ﻮﺩ ﻣﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺎﻧﮑﻰ ﺑﮑﻨﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ . ﺍﻳﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻰ ﻫﺎ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﮐﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﺍﻧﮥ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﺪﮤ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﻭ ﺩﺭ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺩﺍﺭ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺳﻰ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻩ، ﺩﻳﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﻔﺘﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﺩ . ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺣﺘّﻰ ﻳﮏ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﺗﻌﺪﺍﺩ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺣﻖ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ . ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻳﻦ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻯ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ . ﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﮑﻮﻓﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ، ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﻗﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻩ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺣﺪﺱ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ .