One Hundred and Sixty Years

۵٩٨ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎﻳﮥ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻢ ﻣﻴﻬﻨﺎﻥ، ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺎﺳﺖ . ﺗﺸﺎﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭّﻟﻴﻪ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ ﮐﻪ ﻗﺮﻥ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻴﻬﻰ ﺗﺎ ﺭﻳﺨﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﮐﻤﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻄﮥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻨﻰ – ﺟﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ – ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ . ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ ﺁﻳﺖ. ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ :» ﻗﺮﺁﻥ ﺳﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﺍ ﺍﻫﻞ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ، ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﺧﺎﺹ ﺯﺭﺩﺷﺘﻴﺎﻥ . ﺑﻘﻴﻪ ﮐﺎﻓﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﻳﺖ.« ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻨﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﭘﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : » ﺑﺸﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺳ ﻼﻡ، ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺗﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﭼﺮﺧﻨﺪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﻰ .« ﮐﻨﻨﺪ ٣٣٦ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮ، ﺁﻳﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻨّﺘﻰ ﻣﻴﻠﻴﺎﺭﺩﻫﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻔﺴﺪ ﻓﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻭ ﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﺡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ، ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ . ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﺍﻧﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺷﻴﻮﮤ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺍﻳﻨﮏ ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭼﻨﺪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺷﺖ . ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﻀﻴﮥ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺪﺍﺳﺖ . ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻳﺎ ﺣﺘّ ﻰ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻣﻨﻔﻰ، ﺑﺎ ﺑﻰ ﺗﻮﺟّﻬﻰ ﻭ ﺳﺮﺩﻯ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺗﻮﺯﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﻗﻮﻣﻰ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﻰ ﺑﻴﻨﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ . ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺑﺎﻓﺖ ﻭ ﻳﮏ ﺗﺎﺭ ﻭ ﻣﻰ ﭘﻮﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﺘﻌﺪّﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺷﻮﺏ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻭ ﺗﻮﻃﺌﮥ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻮﺩ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺥ ﻧﻤﻰ . ﺩﺍﺩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺸﺘﻰ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﻣﺎﺟﺮﺍﺟﻮ، ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ 336 ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻭﺭﻗﻰ ۲۰۴