One Hundred and Sixty Years

۶٠ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﭙﻨﺪﺍﺭﻳﻢ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﺭﺽ ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻔﻰ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ، ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﺭﺍﺳﺘﻴﻦ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﻳﺎﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ - ﻳﺎ ﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮﻯ - ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﻗﺒﻠﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻬﺎﻝ ﻧﻮ ﺭﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻨﻰ، ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻗﻠﻴﻤﻰ ﺧﺎﺻﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﻰ . ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﺩ ﻭ ﻳﺦ ﺯﺩﻩ ﻳﺎ ﮔﺮﻡ ﻭ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻣﻼﺡ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻴﺰﻳﮑﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻣﻼﺡ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺭ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺷﺪ . ﮔﻴﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍ ﺭﺷﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺷﺒﺎﻫﺘﻰ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﻼﺡ ﺧﺎﮎ ﺩﺭ ﺗﺠﺎﻧﺲ ﺍﺳﺖ . ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎﻯ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﻭ ﻫ ﻣﻴﻮﻩ ﺎﻯ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ ﺁﻥ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺧﻠﻘﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺘﻰ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺷﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﺍﺻﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻰ ﺍﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ . ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﺍﺳﻼﻣ ﻭ ﻰ ﺍﺯ ﺑﻄﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﻼﻡ، ﺯﺍ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍ ﺕ ﺩﻳﻦ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺎﺛّﺮ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﻴﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺁﺑﺸﺨﻮﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﻮﺍﻯ ﻣﺪﺧﻠﻴّﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺍﻣّﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻯ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﺴﺎﻭﻳﻨﺪ، ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﻳﮑﺘﺎﺗﻮﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻡ ﻏﻴﺮ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺗﻴ ﮏ ﻫﻢ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺍﺟﺮﺍء ﺑﺸﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﻭّﻣﻴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﻭﻟﺘﻰ، ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ؟ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺷﺮﻉ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺜﻨﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺮﻉ ﻳﮏ ﺣﻴﻄﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﻓﻘﻬﺎ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺷﺪﻩ، ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻋُﺮﻓﻰ ﻭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺴﺎﻭﻳﻨﺪ . ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺟﻨﺒﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﺎﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﴼ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫ . ﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﻗﻀﻴّﻪ ﺣﻞ ﻧﺸﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻫﻢ ﺣﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻫﻢ ﺣﻞ ﻧﺸﺪﻩ ...« ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ : ﭘﻴﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳۴۵-۳۴۶ ﺍﻭﺕ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ۲۰۰۸ .