One Hundred and Sixty Years

٧۴ ﺮﺏ ﻏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ . ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﭘﺮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ۲۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭ ﻫﻴﭻ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﺁﺋﻴﻨﻰ ﻧﻤﻰ . ﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﻢ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺭﻗﻢ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﺋﻰ ﺍﺳﺖ . ﺣﺘّﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺑﻰ ﺩﻳﻨﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺭﻗﻢ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻯ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺻﺪ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺭﻭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺍﺯ ۴ ﻳﺎ ۵ ﺩﺭﺻﺪ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ۹۵ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻏﺒﺖ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﻨﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎ ﻳﺪ ﺭﻗﻢ ۲۵ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺍﺳﻼﻣﻰ ، ﺩﺭﺻﺪﻯ ﺑﺎﻻ ﺗﻠﻘﻰ ﮐﺮﺩ . ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻠّﻰ ﻭ ﻋِﺮﻕ ﻣﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺟﺪﺍﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻼٔ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﺗﻰ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻓﺖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﺮﺑﺰﺩﮔﻰ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﻮﻳّ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺖ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ . ﺣﺘّﻰ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﺭ ﺑﺴﺮ ﺑﺎ ﻫﺎ ﺳﺮﻳﺸﻢ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﺗﻌﺼّ ﺒﺎﺕ، ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﻧﺠﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﻧﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻓﺮﻧﮕﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻟﺤﺎﻅ ﻓﺮﻧﮕﻰ .ﺷﻮﺩ ٢٤ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻮﻳّ ﺖ ﺗﺎﺯﮤ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﻠّﻰ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﺕ ﮔﺮﻓﺖ . ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﮔﺮﻭﻳﺪﻧﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺁﺋﻴﻨﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳ ﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺯﺭﺩﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻮﻳّ ﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺗﻮﺍﻓﻖ . ﺩﺍﺷﺖ ﺳﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﻭ ﻣﺘﺮﻗﻰ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ . ﺑﻮﺩ ﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﻣﺜﺎﻝ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎ ﺍﺳﺖ . 24 ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻘﻰ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺩﻳﺐ ﻭ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺖ : » ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ، ﺟﺴﻤﴼ ﻭ ﺭﻭﺣﴼ ﻓﺮﻧﮕﻰ ﻣﺂﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺲ «.) ﻣﺠﻠﮥ ﮐﺎﻭﻩ ﺩﻭﺭﮤ ﺟﺪﻳﺪ ، ﺳﺎﻝ ۵ ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳۶ ، ۲۲ ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ۱۹۲۰ ﺹ ۲ .( ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻭﻯ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻬﺎﺩ .