One Hundred and Sixty Years

٧۵ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﺎﻝ ﻗﻤﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺎﻡ ﻣﺎﻩ ﻫﺎ ﻯ ﺷﻤﺴﻰ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺷﻤﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﻭ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺟﺰء ﺍﻋﻴﺎﺩ ﺭﺳﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺎﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ . ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﮔﺮﻳﻦ ﻟﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺯﻳﻞ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺁﺋﻴﻦ ﮐﻬﻦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻋﻬﺪ ﻣﻰ . ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﺋﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺭﻭﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻫﻢ ﻣﻴﻬﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ. ﻟﻰ ﺁ ﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻧﻬﻀﺘ ﻰ ﺍﺻﻼﺡ ﻠﺐ ﻃ ﻭ ﻧﻮﺟﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ، ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻨﺎﻓﺎﺗﻰ ﻧ ﺪﺍﺷﺖ ، ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻫﺰﺍﺭﺳﺎﻟﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﻮﺷﻴﺎﻧﺲ ﻳﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻰ . ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ، ﺑﺠﺎﻯ ﮔِﻞ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ، ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺍﺕ ﮐﻬﻦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺸﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﺯ. ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻣﺜﺎﻝ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻳﻢ : ﺩﺭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊِ ﺭﻭﺷﻦ، ﻧﻮﺭﺑﺨﺶ ﻫﻤﮥ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻮﺩ . ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﺍﺵ ﺑ ﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻔﻖ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺩﺍﻧ ﺶ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﺶ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺁﻭﺍﺯﮤ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮﻯ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﺘّﻰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﻄﺐ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻃﻨﻴﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﺎﻧﺶ، ﺣﮑﻤﺮﺍﻧﺎﻥ ﻳﻮﻧﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﻡ ﺭﺍ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺧﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﻳﺶ ﺣﮑﻤﺎﻯ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻭ ﺳﺮﻣﺸﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﺎﻥ ﮔﻴﺘﻰ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ . ﺁﻣﺪ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﻠﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮﻯ ﺷﻬﺮﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻤﺪّ ﻥ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ . ﺑﻮﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ، ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﻫﻨﺮ ﻭ ﻓ ﺁﻭﺭﻯ ﻦ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ، ﻭ ﮐﺎﻧﻮﻥ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﮤ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻰ . ﺷﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻫﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭِ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﻪ ﻣﺎﻳﮥ ﺣﻴﺮﺕ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭﻯ ﻭ ﺯﻳﺮﮐﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺷﮓ