One Hundred and Sixty Years

٨٢ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﻋﮑﺎ ﺗ ﺒﻌﻴﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﮕﻰ، ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﻠﺴﻄﻴﻦ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺗ ﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ . ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺳﻘﻮﻁ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﻦ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺳﻔﺮﻯ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﮐﺮﺩ . ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺭ ﻧﻮﺭﺩﻳﺪ، ﺳﻔﺮﻯ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪّ ﺩ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻴّ ﺖ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ، ﺷﺮﻕ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ، ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎ، ﮐﻠﻴﺴﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﻳﺎ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﺩﮤ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻯ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ . ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ، ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ، ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻫﺎﻯ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ، ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺳﺎﻝ ۱۹۱۳ ﺑﻪ ﺍﻗﺎﻣﺘﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺣﻴﻔﺎ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﻋﮑﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺖ . ﺷﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﻴﺎ ﻳﺸﺎﻥ ﻥ ﺍ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻻﺕ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ٢٧ ﺩﺭ ﺗ ﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻳﮏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ ، ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺁﺭﺍﻳﻰ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﺶ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻳﺸﻪ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﺭﻭﺡ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻤﺎﻟﮑﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ، ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﻦ ﺭﺍ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤ ﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﺖ . ﮐﻨﺪ ﻣﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﻫﻴﺄﺕ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ، ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ، ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺣﺘّﻰ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻏﺬﺍ ﺑﺮ ﺭﺍ ﺳﺒﮏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩ . ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻫ ﻤﻴّ ﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻦ 27 ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻭ ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺯﺭﻗﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻻٓﺛﺎﺭ ، ﭼﺎﭖ ﻗﺎﻫﺮﻩ، ۱۹۲۱