One Hundred and Sixty Years

٩٠ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ . ﺟﻤﺎﻝ ﺯﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﺎﺑﻰ ﮐﺸﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﺍﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﺠﺎﻧﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻳﺎ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﻳﮏ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺗ ﻬﺮﺍﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﺩ . ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑ ﻰ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﻋﻠﻰ ﺁﺑﺎﺩ ﻧﺎﻡ، ﮐﻪ ﺟﺰ ﺁﺏ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺷﻮﺭ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ... ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﺒﻮﻫﻰ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺟﻮ ﺍ ﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﻢ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﭘ ﺎﻫﺎﻯ ﺑﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻗّﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﺳ ﻨ ﮕﻰ ﻭ ﺗﺸﻨﮕﻰ ﻭ ﺭﻧﺠﻮﺭﻯ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻰ ﻣﻰ ﻧﺎﻟﻴﺪﻧﺪ . ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻳﺰﺩ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭﻯ ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺣﮑﻤﺮﺍﻥ، ﺑﺎﺑﻰ ﮐﺸﻰ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻰ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺗ ﻌﺼّ ﺐ ﻫﻤﺸﻬﺮﻯ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﻯ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ... ﺍﻧﺪ ﻗﺮﻳﺐ ﺳﻰ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻘﻴﻢ ﺷﻬﺮ ﮊﻧﻮ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺳﻮﻳﺲ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺗﻔﺎﻗﴼ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻳﺰﺩ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻂ ﻧﺴﺘﻌﻠﻴﻖ ﺩﺭﺷﺖ ﺍﻋﻼﺋ ﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﺎﺑﻰ ﮐُ ﺸﻰ ﻳﺰﺩ ﺭﺍ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ . ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻓﺠﺎﻳﻌﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻡ ﮐﻪ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﻭ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﮐﺸﻴﺶ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﭙﺎﻧﻴﻮﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻔﺘﻴﺸﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺮﻥ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻣﻴﻼﺩﻯ ) ﺍﻧﮕﺰﻳﺴﻴﻮﻥ ( ﻭ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺩ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭ ﻧﺮﻭﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻭ ﻗﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻤﺪّ ﻥ ﻭ ﻣﺘﺪﻳّ ﻦ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺩﺍﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﻣﻌﺪﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﺎﻳﮥ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﻭ ﺳﺮﺷﮑﺴﺘﮕﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻗﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮊﻧﻮ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﺎﻏﺬﻯ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺑﺪﴽ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﮊﻧﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﮊﻧﻮ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺟﺸﻦ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﻢ ﺁﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ