One Hundred and Sixty Years

٩٢ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﺰﺩ ﺭﻓﺖ ﻣﻰ ﺑﺎ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺑﺎﺑﻰ ﮐﺸﻰ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ، ﻣﻮﻗﻊ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﺐ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺮﺩ . ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﻳﺰﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﺎﻳﻊ ﺷﺪ ﻭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﻋﺘﺒﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﺎﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﺰﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻳﺰﺩ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﺩﻑ ﺑﺎ ۱۷ ﻴﻊ ﺭﺑ ﺍﻻﻭﻝ ﻭ ﺗﻮﻟّ ﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ )۱۳ ﮊﻭﺋﻦ ۱۹۰۳ ( ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻮﻋﻈﮥ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻏﺎﺭﺕ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﺟﺮ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﮥ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻗﺘﻞ . ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺷﺮﻡ ﻯﺁﻭﺭ ﺍﺯ ﻗﺴﺎﻭﺕ ﻭ ﺑﻴﺮﺣﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺗﻌﺼّ ﺒﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ . ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺰﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ . ﻧﺎﻳﭙﻮﺭ ﻣﻠﮑُ » ﻢ ﻋﻀﻮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﻴﺴﻴﻮﻧﺮﻯ ﮐﻠﻴﺴﺎ « ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺷﻬﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧ ﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﮑﻢ ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ ﻧﺰﺩ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﻤﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺠﺮﺩ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﻣ ﻰ . ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺣﻼﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻏﺎﺭﺗﻰ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻼﺕ ﺣﺘّﻰ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﻏﺬﺍ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺨﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﻓﺶ ﺳﻮﺭﺍﺧﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻧﻔﺖ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﻰ . ﺯﺩﻧﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ . ﺑﻪ ﻧﺪﺭﺕ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﮐﺘﮏ ﺯﺩﻩ، ﺯﺧﻤﻰ ﻭ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ . ﺍﺯ ﻳﮏ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﮐﻪ