One Hundred and Sixty Years

٩٨ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ . ) ﻓﺆﺍﺩﻯ ۲۰۰۷ : ۲۴۸ - ۲۳۷ ( ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻤﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ، ﮐﻮﺷﺶ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻰ . ﺭﺳﻴﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﻭ ﭼﻪ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺭﮤ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎ ﻥ ﻫﺎ ﮔﺸﺘﻨﺪ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﻧﻨﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻯ ۱۸۶۰ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ، ﺑﺎ ﻧﻴﺮﻭﺋﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭﺿﻊ ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﺳﻮﺍﺩﻯ ﺑﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ . ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺯﻧﻰ ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﻪ، ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ، ﻭ ﻳﮑﺘﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ، ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻗﺮّﺓﺍﻟﻌﻴﻦ ) ۱۸۵۰ - ۱۸۱۷ ، .(ﻡ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺳﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ، ﺑﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻰ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ . ﺩﺭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ . ﻭﻯ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﺪﺷﺖ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﭼﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺯﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﮔﺸﻮﺩ . ﺩﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺑﻴﻦ ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﻋﻼﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻮﻗّﺖ ) ( ﺻﻴﻐﻪ، ﻣﺘﻌﻪ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻩ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺯﻥ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺷﺪﻩ، ﺳﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺯﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ، ﺩﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺩﺧﺘﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺻﻠﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺯﻧﺎﻥ ﺗﺎﮐﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻁ ﺭﻫﺎ ﻳﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻟﻨﺘﻴﺠﻪ ﺩﺳﺘﺮﺳﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ . ﺩﺍﻧﺪ ﻣﻰ ٣٠ 30 » ﺗﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺎء [ ﺯﻧﺎﻥ] ﻣﺘﺴﺎﻭﻯ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺟﺎﻝ ﻣﺮﺩﺍﻥ ] [ ﺩﺭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻧﺸﻮﺩ ﻓﻼﺡ ﻭ ﻧﺠﺎﺡ ] ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻯ، ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ [ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻤﺘﻨﻊ ﻭ ﻣﺤﺎﻝ ] ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ[ «. ) ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ۱۹۲۱ ، ۲۹۱ (