روایت‌هائی از زندان

روا � ی ﻫﺎﺖ ی از زﻧﺪان ٤٨ ﻟبﺎسﺷﺪە ی � ض ی ﻣﻐﻀﻮب ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭼﻨن ﺪ: � ا � » ت وﺷﺎدی ﻫﻤﻪ ﻣﺴی � از آن ﺷﻤﺎ بﺎد / ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ و ﭘﺮﺷﻮر ﺳﻔﺮﮐﺮدم و رﻓﺘﻢ !« ﺴﺘﻢ � ﻣﻦ ورزﺷکﺎر ﻧ ی ﮐﻪ بﻌﺪ ﺑهﻤﻦ اﺣﻤﺪی اﻣﻮی از اﻧﺘﺨﺎبﺎت ۸۸ ﺳﺎل ﻫﺎ در زﻧﺪان ﻦ و � ﻫﺎی او ی رﺟﺎی ﺮدو �� ﺷهﺮ ﺑﻮدە اﺳﺖ، درﺧﺎﻃﺮاتﺧﻮد از ﺗﺼ ﻋبﺎرت ﺑﺮدﯾﻮارﻫ ﺎی ی ﻫﻮاﺧﻮری زﻧﺪان رﺟﺎی � ﺎد � ﺷهﺮ ﺖ � ﻢ ﻣﻤﻨﻮﻋ � ی ﻣﺴﺘﻘ � ﺎن ﻏ � ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑ ی ش بﻪ رﺟﺎی � ﻞ ورز � ورود وﺳﺎ ﺷهﺮ اﺳﺖ. » ﺴﺘﻢ اﻣﺎ � ﻣﻦ ورزﺷکﺎر ﻧ ورزﺷکﺎران را دوﺳﺖ دارم « و ﻋبﺎرت ﮕﺮ � د » ﺪ ﻣﻦ � ورزش بﺎ ﺷﮑﻦ بﺎﺷﺪ و ﻧﻪ ﻣﻦ ﺳﺎز « ت ن اﯾﻦ دو ﻋبﺎرت ﺣی ﺳﻨﮕﯿی ش را ﻫﻢ � ورود ﮐﻔﺶ ورز ف ﮐﺮدە اﺳﺖ. اﻣﺎ ﻣﺮدان ﻓﻮﺗبﺎل ی ﻗﺎﻧﻮی � ﻏ ی دوﺳﺖ زﻧﺪان رﺟﺎی ﺷهﺮ، بﺎزی بﺎ ی وﮐﻔﺶ دﻣپﺎی ﻫﺎی ﻣﺴﺘﻌﻤﻞ را ﺖ � ﺑﺮای ﻏﻠبﻪ ﺑﺮﻣﻤﻨﻮﻋ � را � ﻫﺎ ﺎﺑﻨﺪ. � » بﭽﻪ ی ﮐﻪ دﻣپﺎی � ﻫﺎ درﺣﺎ ﺸﺎن را ب � ﻫﺎ ﺴﺘ � ﺸﺎن � ﺎ ﮐﺶ و ﻧﺦ بﻪ پﺎﻫﺎ اﻧﺪ، ﻪ � ﻪ � ض �� بﻪ ﺗﻮپ پﻼﺳت ﺪە � ف ﻫﻢ ﮐﻔﺶ ﭘﻮﺷ � زﻧﻨﺪ}... { ﺑﺮ اﻧﺪ، ﮐﻔﺶ ﺶ ﻣﻮﻗﻊ بﺎزداﺷﺖ بﻪ پﺎ داﺷﺘﻪ � ً ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘ � ی ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎ ﻫﺎی اﻧﺪ و ﮕﺮ ﮐﻒ آن � ع اﺳﺖ، ﺣﺎﻻ د � ع ﮐﻔﺶ بﻪ زﻧﺪان ﻣﻤﻨ � ﭼﻮن ورود ﻫﺮﻧ ﮐﻔﺶ درآﻣﺪە و بﭽﻪ �� ﻫﺎی ﻗﺪ ﻫﺎ بﺎ ﻣﻘﻮا و ﻣﻮﮐﺖ ﺑ ﺮایﮐﻔﺶ ﻫﺎی ﺧﻮد ﮏ � ﺟﻮرﮐﻒ درﺳﺖﮐﺮدە اﻧﺪ. بﺎ ﻫﺮ � ﻪ ﮐﻪ بﻪ ﺗﻮپ � ض زﻧﻨﺪ، ش از � بﺨ � ﮐﻒﮐﻔﺶﮐﻨﺪە � ﺷﻮد وﻫﻤﺮاە ﺗﻮپ رود... « ی ، )اﺣﻤﺪی اﻣﻮی ۱۳۹۵ ( ن ﺳﺎل ی در ﻫﻤن � ﮕﺮی � ﻦ اﺗﻔﺎق د � ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ در زﻧﺪان او ﻼ ﺑ � اﻓﺘﺪ. ژ ن ی ﻌﻘﻮب روزﻧﺎﻣﻪ � ﺎ � ﺑهﻤﻦ در � ﻦ و ﻫﻤ � ن در او ﻧگﺎر زﻧﺪای رە ن ی ی آن ﭼﻨن � : ﺪ �� ﮔ » ش در زﻧﺪان ﺑﻮد اﻣﺎ ﺷﻮق اﺳﺘﻔﺎدە از آن را زﻧﺎن � ﻞ ورز � وﺳﺎ ﻞ ﻋﻼﻗﻪ � بﻪ دﻟ � ورزﺷکﺎریﮐﻪ درزﻧﺪان ﺑﻮدﻧﺪ داﻣﻦ زدﻧﺪ. ﻓﺎﺋﺰە ﻫﺎﺷ اش بﻪ ورزش زﻧﺎن و ﭘیﻨﮓ ﭘﻨﮓوواﻟﯿبﺎل ﻫﺮ روز بﻌﺪ از ﻇهﺮ درﺳﺎﻟﻦ ﻃبﻘﻪ ی � ن ﺑﻨﺪ زﻧﺎن ﮐﻪ ﺑهﺶ ی پﺎﺋن ﻢ � ﮔﻔﺘ » بﺎﺷگﺎە « بﺎ ﻋﺪە ای از بﭽ ﻪ ﻫﺎ بﺎزی