روایت‌هائی از زندان

ی ﮔﻔﺘﮕﻮ � ﻣﻨﺼﻮرە ﺷﺠﺎ � بﺎ ﻓ � بﺎ کﻤﺎﻵبﺎد ی ٧٣ ن ن زﻧﺪای ﻌی � ﺎن، ﺻﺪای زﻧﮓ راﻫﺮوﮐﻪ � زﻧﺪاﻧ � ی ﻫﺎ را ﺑﺮای بﺎزﺟﻮی ﺑﺮﻧﺪ � ﺎ بﻪ درﻣﺎﻧگﺎە . ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎی درون راﻫﺮو را ﮔﻮش � ﻢ ﮐﻪ ﺑب � ﮐﺮد ﺎ � ﻢ آ � ﯿن ن زﻧﺪای ف ﮕﺮ ﻫﻮاﺧﻮری رﻓﺘﻨﺪ؟ ﺻﺪای اذان زﻧﺪای � ﻫﺎی د ﻫﺎی اﻟﻘﺎﻋﺪە ﮐ ﻪ � ﭘﻨﺞ بﺎر در روز اذان ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺎ روزی ﺳﻪ بﺎر � ﮔﻮش دا دن بﻪ اذان از ﺖ ﺣﺎﻓﻈﻪ، �� بﻠﻨﺪﮔﻮی زﻧﺪان. در ﻣﻮرد ﺗﻘ � � ﺳ ﮐﺮدم ﺎ � اﺷﻌﺎر ب را ﮐﻪ ﺣﻔﻆ ﺑﻮدم ﻣﻄﺎﻟی ﺎرە � ﻣﺮورﮐﻨﻢ و دو ﺎورم . ﺑﺮای ﺣ � ﺎد ﺑ � بﻪ ﺲ ی ، ﺎی �� ﺑ ﺻﺎﺑﻮن دﺳﺖ ی ﺷﻮی را ﻢ � داﺷت ﺎ ﺷﺎﻣﭙﻮی ﺣﻤﺎم را. ﻫﻤﻪ � ی اﯾﻦ ﺑﻮﻫﺎ، ﺧﺎﻃﺮە ن ﻫﻢ ﺑﻮد و ی � اﻧﮕ ﺖ ﻗﻮای ﭘﻨﺞ �� اﯾﻦ ﺗﻘ ﻻ �� گﺎﻧﻪ ﺧ زم ﺑﻮد. ﺎدە � ﻧﺮﻣﺶ و ﭘ ﺪن درﺟﺎ در ﻫﻤﺎن ﺳﻠﻮل ﮐﻮﭼﮏ از � ﺎ دو � روی و ﻦ �� ﺗﻤ � ی ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت اﻧﻔﺮادی اﻧﺠﺎم ﻫﺎی ﺲ � و � ﻢ. در � داد ت اﻧﻔﺮادی ﺗﮑﻪ ﺑﻬﺪاﺷی ﺪە ﺷﺪە روزﻧﺎﻣﻪ �� ﻫﺎی ﺑ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪﮐﻪ ﺑﺮای ﮏ روز � . ت اﺳﺘﻔﺎدە ﺷﻮد ف ﻧﻮارﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷی ت دور اﻧﺪاﺧن ﮏ ﺗﮑﻪ � از اﯾﻦ روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺪا ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺟﺪول داﺷﺖ. ﻣﻦ ﻫﻢ � ﭘ ﺮ � روزﻧﺎﻣﻪ را ز � ﻓﻮرا ی اﻫﻨﻢ � ﭘ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدم ﺪا ﮐﺮدم � و آوردم ﺗﻮی ﺳﻠﻮل ﮐﻪ ﻫﺮوﻗﺖ ﺧﻮدکﺎر ﭘ ی ە داﺷﺘﻪ بﺎﺷﻢ. � ﺴﺘﻢ اﻧﺠﺎم بﺪﻫﻢ اﯾﻦ را ذﺧ � ﮕﺮی ﻧﺘﻮا � و ﻫﯿﭻ کﺎر د ً اﯾﻦ را داﺷﺘﻪ بﺎﺷﻢ. � ت ﻫﯿﭻ ﻧﺪارم اﻗ وﻗی در � اﻧﻔﺮادی ﻫﻮاﺧﻮری ﻫﻢ � رﻓﺘ ﺎ در ﻫﻮاﺧﻮری ﻫﻢ ﺗﻨهﺎ � ﺪ و آ ﺪ؟ � ﺑﻮد � ﻋﺖ ﻗﺪم � بﻠﻪ ﻣﻦ در ﻫﻮاﺧﻮری بﻪ زدم و اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎی ر وی دﯾﻮارﻫﺎی ﻫﻮاﺧﻮری را � ﻫﻢ ض � ﺪم ﮐﻪ بﻌ � ﻓهﻤ � ﺧﻮاﻧﺪم . بﻌﺪا ﺎ ﻫﺎ ب � ﮏ ﺣبﻪ ﻗﻨﺪی ﮐﻪ بﺎ ﺧﻮدﺷﺎن بﻪ ﻫﻮاﺧﻮری � آوردﻧﺪ روی دﯾﻮار � ی ﻫﺎی � ی � ﭼ ﺎم � ض از ﭘ � ﻧﻮﺷتﻨﺪ. بﻌ ب ﺑﻮد و ﻫﺎ ﻋﺮی � ﻣﻦ ﺣﺪس زدم ﮐﻪ ن زﻧﺪای � ب ن ﮐﻪ از ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻋﺮی ﺎ ﮐﺴﺎی � ﻫﺎی اﻟﻘﺎﻋﺪە ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ن ی آﻣﺪﻧﺪ. ﻣﻦ ﻫﻤن ﻃﻮرﮐﻪ ﺗﻨﺪ � ﺗﻨﺪ ﻗﺪم زدم اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ � ﻫﺎ را بﺎ ﻋﺖ