روایت‌هائی از زندان

ی ﮔﻔﺘﮕﻮ � ﻣﻨﺼﻮرە ﺷﺠﺎ � بﺎ ﻓ � بﺎ کﻤﺎﻵبﺎد ی ٨١ � ﺸﺎن ﻧ � ﺗﻌﺼﺐ � ﺎدم � . دادﻧﺪ ﺪ � آ ت ﺑﺰرگﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز � دﺧ اﯾﺮان ﮏ � ﺑﻮد روز در ﻣﻼﻗﺎت بﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: » ﻣﺎﻣﺎن ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ بﺎ ﻫﻤﻪ ی ﺧﺎﻧﻮادە ﻫﺎی ن زﻧﺪای ﺪن ﺳﺎﻟﻦ � ﺸﻪ بﺎ د � ﻢ و ﻣﻦ ﻫﻤ � ﻢ و ﺗﻮاﻓﻖ دار � ﻫﺎ دوﺳﺖ ﻫﺴت � ﺎد آﯾﻨﺪە اﯾﺮان � ﻣﻼﻗﺎت ب ع ﺗﻌﺼﺐ اﻋﺘﻘﺎدی و ﻣﺬﻫی � اﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧ ﻢ... � ﻞ ﻫﺴت � ﮏ ﻓﺎﻣ � وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ .« � ت م راﺳﺖ � دﺧ ﻔﺖﮔ � ن ﺣﺲ را داﺷﺘﻢ و ی و ﻣﻦ ﻫﻢ در زﻧﺪان ﻫﻤن ﺪم ﮐﻪ ﻫﻤﻪ � د ی ﻣﺎ ﻣﺜﻞ � گ � ﮏ ﺧﺎﻧﻮادە بﺎ ﻫﻢ زﻧﺪ � اﻋﻀﺎی ن ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ آﯾﻨﺪە ئ ﻢ. ﻣﻄﻤن � ﮐﻨ ی ن اﯾﺮان، اﯾﺮای گ � ﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ بﺪون ﺗﻌﺼﺐ ﻫﻤﻪ درﮐﻨﺎر ﻫﻢ در ﺻﻠﺢ زﻧﺪ � . ﻢ � ﮐﻨ گ در زﻧﺪان ﺑﺮاﯾﺘﺎن اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻮدە و بﻪ ﻫﺮﺣﺎل � ﺷﻤﺎ ﮐﻪ زﻧﺪ ﺗﻠﺦ ﻦ � ی � و ﺷ ﺪە � ﻫﺎ د ﺪ...ﭼﺮا ﺗﺎ بﻪ ﺣﺎل ﺧﺎﻃﺮات � ا زﻧﺪان را ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺪ؟ � ا ﮏ � دﻧبﺎل � ﺴﻢ و �� ﻢ دارم ﮐﻪ ﺑﻨ � ﺸﻪ در ذﻫﻨﻢ ﻫﺴﺖ و ﺗﺼﻤ � ﻣﻦ ﻫﻤ � ف � ﻓﺮﺻﺖ کﺎ � ت بﻪ دﺳﺖ ﻧ بﻪ راﺣی � ﮔﺮدم ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺪ و � آ ﺪ � ﻣﻦ بﺎ وﺳﻮاس ﻫﻢ � ک � ﺠﺎد ﮐﻨﻢ. اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎ � ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ا � ﺳ ن دارم ت در ﻧﻮﺷن � ً کﻢ � و اﺻﻮ ﺴﻢ. �� ﻧ � ﻧ ن ت ﺪ اﻧﺘﻈﺎرم از ﻧﻮﺷن � داﻧﻢ ﺷﺎ ئ بﺎﻻﺗﺮ از ﺗﻮاﻧﺎئ � ن اﺳﺖ. دﻟﻢ ت ام در ﻧﻮﺷن ﺧﻮب �� ﺧ � ی � ﮏ ﭼ � ﺧﻮاﻫﺪ از ﻧﻮﺷﺘﻪ �� ﺴﻢ. ﭼﻮن ﺧ �� ﺑﻨ ب ﻧﺒﻮدە . ﺪم ﮐﻪ بﻪ ﻧﻈﺮم کﺎر ﺧﻮی � ﻫﺎ را د � ﺗﺮﺟﯿﺢ � ﺮ اﻧﺠﺎم � ﺎ ا � ﺎ آدم کﺎری را ﻧﮑﻨﺪ � دﻫﻢ دﻫﺪ ﺧﻮب �� ﺧ ﺪ � بﺎﺷﺪ. ﺷﺎ � ﻮط �� ﮕﺮﻫﻢ ﻣ � ﮏ بﺨﺶ د � . بﺎﻻﺳﺖ �� اﻧﺘﻈﺎرم ﺧ ﺷﻮد بﻪ اﯾﻦ ض از ﻧﻮﺷﺘﻪ � ﮐﻪ بﻌ ﺴﺖ. � ﺖ ﻧ � ﻣﻄﺎﺑﻖ واﻗﻌ �� ﻫﺎ بﻪ ﻧﻈﺮم ﺧ ض از ﻧﻮﺷﺘﻪ � بﻌ ﺪم � ﻫﺎ و ﺧﺎﻃﺮات را د ﺎد � ﮐﻪ ﻏﻠﻮ و اﻏﺮاق در آﻧهﺎ ز اﺳﺖ. ﺪن اﯾﻦ � ﺪ ﺑﺮای ﺟﺬب ﺧﻮاﻧﻨﺪە؛ ﻣﻦ بﺎ د � ﺷﺎ � د � ﻫﺎ دﻟ ﺷﻮم و بﺎ ﺎت ﻣﻦ ﺳﺎز � ذاﺋﻘﻪ و روﺣ ﻮط �� ﻣ � ﮏ بﺨﺶ ﻫﻢ ﻃبﻌﺎ � . ﺴﺖ � گﺎر ﻧ