روایت‌هائی از زندان

روا � ی ﻫﺎﺖ ی از زﻧﺪان ۹۰ راﺳتﺶدرآن روزﻫﺎ وﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ، بﺨﺶ اﻋﻈﻢ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎ بﻪ اداﻣﻪ ﺎب ی اﻋﺘﺼ � ﻮط �� ف ﻓﺮﻫﺎد ﻣ ف و ﻃﻮﻻی ی ﺎر ﺳﻨﮕن � ﺴ � ﻏﺬای ﺷﺪ. بﻪ ﺪ � رﻏﻢ ﺿﻌﻒ ﺷﺪ ت ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎدن درﺣﻤﺎم و ... ف وﺣی ﺟﺴﻤﺎی ﺑﺮای بﺎزی ﺷﻄﺮﻧﺞ � ، ﻓﺮﻫﺎدگﺎ � بﻪ ﻫﻮاﺧﻮری � آﻣﺪ. ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ � ﮐﺲ در ﺑﻨﺪ ﻧ ﺴﺖ او را � ﺗﻮا ﮐﻪ ﺧﻮد � ﺎ � ﺎن ﺳ � ن از زﻧﺪاﻧ ﺷﮑﺴﺖ دﻫﺪ. در روزﻫﺎی اول، دوﺳﺘﺎی ﺳﺎبﻘﻪ ی اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا داﺷتﻨﺪ از رﻓﺖ و آﻣﺪ او در راﻫﺮوﻫﺎ و ﻫﻮاﺧﻮری ف ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. بﻪ ﻧﻈﺮآﻧهﺎ زﻧﺪای � اﯾﺮاد ایﮐﻪ اﻋﺘﺼﺎبﻏﺬا � ﮐﻨﺪ ﻧ ﺪ از ﺗﺨﺖ � بﺎ او را ﺟﺪی � ن ﺸﺎن دﻫﺪ ﺗﺎ ﺧﻄﺮ ﺟﺎی � ﻂ را ﻋﺎدی � ش ا � ﺪ و � ﺎ � ن ﺑ ی ﺧﻮد پﺎﯾن ت ﺳﻨﺪ و بﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ � ن زﻧﺪان ﺑ ی ی ﻧﺪ. بﻪ اﺻﻄﻼح ﻣﺴﺌﻮﻟن � بﮕ اش زودﺗﺮ ﺗﻦ ﻪ � ف روﺣ ی دﻫﻨﺪ اﻣﺎ ﻓﺮﻫﺎد ﭼﻨن ﺶ ﻣهﻢ ﻧﺒﻮدﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻن در � ای ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﺮا � ﻣﻮرد اوﭼﻪ ﻓﮑﺮ � ﮐﻨﻨﺪ. او ﮔﻔﺖ � ت ﮐﻪ وﻗی ﺗﻮاﻧﻢ آرام آرام ﺣﺮﮐﺖﮐﻨﻢ وﺟﻮد ﻧﺪاردﮐﻪ بﺨﻮاﻫﻢ ﺣﺎﻟﻢ را بﺪﺗﺮ �� وکﺎرﻫﺎی ﺧﻮدم را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ دﻟ ﺸﺎن دﻫﻢ. ﺣﺎﻻ ﻣهﻢ � ن ی ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ی � از آن ﭼ ﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ �� ﺗ ی او ﺑﺮای ﻫﻢ داﺷﺖ. �� ن اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا، آزادی ﻣﻦ ﺑﻮد. ﺑﺮای ﺧﻮدش دﻻ ت ﺷﮑﺴن اﻟﺒﺘﻪ پﺎی ﺛﺎبﺖ بﺤﺚ ن از ا � ن ﺑﺮ ی ﻫﺎ ﺑن ﺎ ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﻮدن اﯾ � ﻓﺮاد، درﺳﺖ ﻦ ف آن را رﻓﺘﺎری � ف ﺑﻮد و ﻫﺴﺖ. ﺑﺮ ﮐنﺶ )اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬا( از ﺳﻮی زﻧﺪای ﺧﺸﻮﻧﺖ � ف کﺎری ﺑﯿهﻮدە � ﺴبﺖ بﻪ ﺧﻮد ﻓﺮد و ﺑﺮ � ف ی � آﻣ داﻧﻨﺪ. در ﻣ ﻘﺎبﻞ، � ش وع ﺑﺮای ﻣبﺎرزە � ﺎری آن را اﺑﺰاری ﻣ � ﺴ � ﺎن ﻣبﺎرزات � داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎد ی ﺧﺸﻮﻧﺖ � ﻏ ن ، ﺧﻮد ﻫﻤﻮارە از آن بﻪ ی � آﻣ ﻋﻨﻮان اﺑﺰاری ﺑﺮای ﻣبﺎرزات ی ﺧﺸﻮﻧﺖ � ﻏ ف اﺳﺘﻔﺎدەﮐﺮدە ی � آﻣ اﻧﺪ. گ روزﻣﺮە درزﻧﺪان، ﻧﻪ بﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﻗﺒﻮل اﺣکﺎم ﻧﺎﻋﺎدﻻﻧﻪ اﻣﺎ بﻪ ﻣﻌﻨﺎی � زﻧﺪ ﻨﻪ �� ش ازﻗﺪرت ﺗﺤﻤﻞ ﻫ �� ﻧﻤﺎ � ﺎ � ﺎنﺳ � ﺑﺮای زﻧﺪاﻧ � ﻫﺎیﻋﺪاﻟﺖﺧﻮا ﺪ؟ ﺧﻮب و بﺪش ﭼﻪ ﺑﻮد و � اﺳﺖ. ﺷﻤﺎ اﯾﻦ دوران را ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺬراﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪﮔﺬ ﺷﺖ؟