107 گرا در ایران یسیاسی پسااسلام رالزی و فلسفه لیبرالیسم جان ی همکاری میان روشنفکران غیردینی و دینی بر سر برداشت نیکفر نحوه سیاسی مشترک از عدالت را با این مثال شرح داد: خواهیم اصولی یمشترکمی یمشترکیداریم و درخانه [فرضکنید]خانه گوییمکه جای ی مشترکمی را بگذاریم برایکار [همکاری]. مثلاً در خانه اینکارد اینجاست، نگذاریدش روی میز چون ممکن است بیفتد روی کنیم. ولی اگر یکی آمد و گفت این وپای من. و روی این توافق می دست ایدارد و باید از این بالا آویزان باشد، من کارد مقدسی استوجایگاه ویژه با این مشکل دارم. مشکل در امتیازخواهی است. ورزی است و برای دستیابی به در این رویکرد، همزیستی بدیل خشونت های مذهبی و غیرمذهبی باید از «هرگونه اعمال چنین وضعیتی انسان ولایت، حالا به اسم تاریخ، به اسم فرهنگ، به اسم اینکه این ریشه در مردم ما دارد، یا هرچیز دیگری» سرباز زنند. شودگفتکهروشنفکرانسکولارودینیاز اختلافات پیروسخننیکفر،می بنیادینی در مقام حقیقت، خصوصاً در ارتباط با جایگاه دین برخوردارند ی اول رفع نیست. مثلاً افرادی در دسته آسانی قابل وگو هم به که باگفت های قرآنی و سنت بر این باورند که شر بنیادگرایی اسلامی ریشه در آموزه یدوم عمدتاً بنیادگرایی را انحرافی از اسلام که دسته اسلامی دارد، درحالی شودگفتاین ناسازگاریمعرفتی بدین دانند. اما مانند نیکفر می راستینمی معنا نیستکه همکاری در نقد و نفی استثمار و تبعیض و در دفاع از تعبیر او ما برای «جهیدن از دموکراسی بیشتر برای آینده، ممکن نیست. به مان یمعرفتی ی توشه یعدالت» لازم نیستهمه یحقیقتبه حوزه حوزه ی مشترککه ذکر شد: «من و شما را با خود ببریم. باز با تکیه بر مثال خانه توانیم درمورد آرایش این خانه توافق داشته باشیم بدون آنکه نظرمان می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2