73 های دینی و عرفی ی لزوم تعامل نگرش درباره کند، حکومت دموکراتیک پذیر می طرف این اصل آزادی دینی را امکان بی ها در برلین،کلن یا فرانکفورت بخواهند های ترک وقتی اجتماع 15 است. ها خارجکنند و مسجدهایی بناکنند که خلوت محل دعایخود را از حیاط ی شیوه از دور پیداست، دیگر اصل آزادی دینی مطرح نیست بلکه مسئله کردن آنچه یآن است. اما توجیهاتمستدلبرایمشخص کاربردمنصفانه باید تحمل شود یا نشود تنها حاصل یک فرایند مشورتیِ پرشمول است گیرد. وقتی طرفینِ متخاصم ی دموکراتیک شکل می که بر مبنای آن اراده شوند، شکلی برابر با هم مواجه می در فرایند دستیابی به توافقِ متقابل به است، از ابتدا مبرا ای از لطفو ترحم اصل مدارا از این اتهامکه تنها جلوه های اینکه مرز میان آزادی مثبت دینی (یعنی حق انجامکنش 16 شود. می های و آزادی منفی (یعنی حق شما برای دورماندن از کنش ) دینیِ شما ای واقعی استکه همیشه دینیِ افراد دیگر) راکجا باید ترسیمکرد، مرافعه طور غیرمستقیم انگیز خواهد بود. اما در دموکراسیکسانیکه ولو به مناقشه ی گیریدرباره یاینمرافعههستند،خوددرفرایندتصمیم تأثیر نتیجه تحت کنند. آنمشارکتمی البته «مدارا» تنها با اجرا و انطباق قوانین مرتبط نیست و در زندگی روزمره معنای آن استکه پیروان یکدین، پیروان سایر نیز باید جلوهکند. مدارا به های دینی، زیستن بر مبنای دینان همه باید حق عمل بهکنش ادیان، و بی دانند، به های زندگی و باورداشتن به عقایدی راکه خود نادرست می شیوه دیگران اعطاکنند. این اعطای حق را باید بنیانی مشترک پشتیبانیکند که توان شناسند. به این وسیله می رسمیتمی بر اساسآن طرفین یکدیگر را به شناختن را نباید با رسمیت انگیز غلبه کرد. به های ضدیت بر ناسازگاری های زندگی بیگانه، های دیگر یا قبول شیوه پذیرش ارزشمندیِ فرهنگ
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2