گفتوگو در باب ترجمه دربارهی اینگفتوگو این گفت وگو در سال ۱۳۸5 انجام شده، زمانی که نجف دریابندری دیگر آن نجف سابق نبود، سکتهی مغزیکرده بود و... ترجیح می دهم در این باب چیزی نگویم و ننویسم. بنابراین، همان مقدمهای را که در زمان گفتوگو نوشتهام در اینجا میآورم. نجف دریابندری مترجمی استکه حضورش در طول چهل پنجاه سال اخیر، یعنی از زمان انتشار کتاب وداع با اسلحه در سال ۱۳۳۳ تاکنون، همواره احساس شده و آثار پدیدآمده ازسوی او زبان فارسی را پربارتر کرده است. هرچند بیشتر به عنوان مترجم شهرت دارد، اما وی دارای هنرهای متعددی است و گسترهی کارش از ادبیات تا فلسفه را در بر می گیرد و گهگاه گوشهی چشمی نیز به طنز نشان میدهد. مقدمههای ی که او بر پارهای آثار ادبی جهان مانند بیلی باتگیت ، پیرمرد و دری ا ، هکلبری فین و بازماندهی روز نوشته، ازیک سو و آثاری مانند درد بی خویشتنی ، تاریخ فلسفهی غرب و متفکران روس ازسوی دیگر وسعت میدان عمل او را نشان میدهد. در این میانکارهایگهگاه مطبوعاتیاش نیز اثری چون چنین کنند بزرگان پدید آورده است که از طنزهای ماندگار زبان فارسی است. بنابراین، ما در برخورد با دریابندری تنها با مترجمیکهکسب وکارش ترجمه است
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2