توهم نژاد

ﺗﻮﻫﻢ ﻧﮋاد ١٧٢ دﯾﻮارﻫﺎ و دروازە ﻫﺎ آدم � گ � ﻫﺎی ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪ ن ﮐﻪ "اﺟﺘﻤﺎع" ر ﮐﻨﻨﺪ: ﮐﺴﺎی ا � ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺎن ﻗﺪرﮐﻪ در آن ﻟﺤﻈﻪ � ﺧﻮاﻫﻨﺪ، ﺗﺤﻤﻞ ﺶ � ﮐﻨﻨﺪ، و ﻧﻪ ﺑ از آن ﻟﺤﻈﻪ ... « ن ە ی � ﺪە دارﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﮕ � از ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﻋﻘ �� ﺚ ﻋﻈ � � � ا � ی اﺻ ﻣﺮدم از ﻮن ���� ن ﺧﻮد در داﺧﻞ دﯾﻮارﻫﺎ و ﺗﻠ ت ﻣﺤﺒﻮسﺳﺎﺧن ﺴﺘﻪ � ﻫﺎی ﻣﺪار ﮏ � ی » ﺴﺘﻪ � � اﺟﺘﻤﺎع « ــــﺢ، ﻋبﺎرت �� ﺎ ﺗﻠ � ــــﺢ � ﺎە، بﻪ ﺗ � ﺎ ﻧﺎﺧﻮدآ � ﺎﻫﺎﻧﻪ � ، آ ﻞ بﻪ در اﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪن از ﺧﻄﺮ، ﮐﻪ آن را بﻪ دور ﻧ � اﺳﺖ از ﻣ ن ت ﮕﻪ داﺷن بﻪ �� ﻏ � ی � ﻫﺎ ﺗﻌﺒ بﻪ �� ﮐﻨﻨﺪ. ﻏ � ﻫﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎ اﻧﺪ، و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻫﺮ ﻏ بﻪ �� ای ﺸﺎﻧﻪ � ﺣﺎﻣﻞ و ﺎ دﺳﺖ � . ی ﺧﻄﺮ اﺳﺖ � ن ی کﻢ، ﭼﻨن ﺶ از � ﭘﻨﺪارﻧﺪ. و ﺑ � � ی � ﻫﺮ ﭼ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﻪ از ﺧﻄﺮ در اﻣﺎن بﺎﺷﻨﺪ. بﻪ ﻋبﺎرت دﻗﯿﻖ ﺗﺮ، � ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﻪ از » ن ﺗﺮس از ﻧﺎاﻣی « دﻟﻬﺮە � در اﻣﺎن بﺎﺷﻨﺪ، ﺗﺮ ، آور ﺪوارﻧﺪ ﮐﻪ دﯾﻮارﻫﺎ آﻧﻬﺎ را از اﯾﻦ ﺗﺮس ﺣﻔﻆ � و ﻋﺎﺟﺰﮐﻨﻨﺪە . اﻣ � ﻫﻮﻟﻨﺎ ﮐﻨﻨﺪ. اﻣﺎ ﻣﺸکﻞ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻧﺎ از اﯾﻦ �� . ف دارد ﻞ ﻓﺮاوای � ف دﻻ اﻣی ب ﺎ ی � ﻌﺎت ﻣﻮﺛﻖ � ﻞ ﻋبﺎرت اﺳﺖ از ﺷﺎ � دﻻ ﺎرە � ﻪ و اﺳﺎس در � پﺎ ی ﺟﺮم و � ﻦ ﺟن � ﺎ ﻣﺘﺠﺎوز � دزدﻫﺎ � ﺶ ﺷﻤﺎر � ﺖِ ﻓﺰاﯾﻨﺪە و اﻓﺰا � ﺟﻨﺎ ای ﮐﻪ ک ن ی ﻤن ت ﺑﺮای ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدە و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻی اﻧﺪ. اﺣﺴﺎس ﻧﺎ � ن اﻣی ﻢ ﭼ � ﮐﻨ ﻮن � � ن ﻟﺖِ اﺟﺘﻤﺎ ن � ﺖ و ﻣ � ﺷﻐﻞ، درآﻣﺪ، ﻣﻮﻗﻌ � ﺪ � ﻣﺎن ﺗﻬﺪ � ﺷﻮد. از ﺧﻄﺮ ﻢ و ﻓﮑﺮ � ﮐﻪ دوﺳتﺶ دار � کﺎر و اﺧﺮاج ﺷﺪن، و از دﺳﺖ دادنِ ﻣﻘﺎ � ﺑ � ﺖ � ش ا � . ﻢ � ﺴت � ﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ابﺪ بﻪ ﻣﺎ ﺗﻌﻠﻖ دارد، ﻣﺼﻮن ﻧ � ﮐﻨ ﻫﺎی ﺤﺒﻮب ﻣ ﺴﺖ: ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻟﺮزە � ن و اﻣﻦ ﻧ ئ ﻣﺎن ﻫﻢ ﻣﻄﻤن ن ﺮزﻣﯿی � ﻫﺎی ز ﻢ؛ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖﮐﻪ بﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺤﻠﻪ � ﻢ وﻣﻨﺘﻈﺮ زﻟﺰﻟﻪ بﺎﺷ � را اﺣﺴﺎسﮐﻨ ی ن ﺧﻮدﻣﺎی � دﻧﺞ ﺪی � ﺶ ﺷﻬﺮک ﺟﺪ � ﮑﺴﺎن ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ بﻪ ﺟﺎ � � ﻣﺎن را بﺎ ﺧﺎ ﻢ بﺎ ﻣﺤﺼﻮرﮐﺮدن � ً اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اﺳﺖﮐﻪ ﺑپﻨﺪار � ع، کﺎﻣ � ﺴﺎزﻧﺪ. در ﻣﺠﻤ �