توهم نژاد

یدار ﺮدە ﺑ در ﺧﺎورﻣ � ﺎﻧﻪ ﺲ از ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ � ۲۳٥ ﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازە � و ﺳﻮر � ﺧﻮاﺟﻪ در ﻣ ﺪە ﺷﺪە � ﺎدی ﺑﺮﭼ � ی ز � اﺳﺖ. ﺗﺼﻮر ای پﺎﺷﺎ � ، بﻪ ﺟﺰ ﺣﺮﻣ � ﮐﻨﻢ ﮐﻪ در ﻣ ﺼﺪ ﻧﻔﺮ اﺳﺖ؛ � ت از ﺳ � ﺶ، ﺗﻌﺪاد ﺧﻮاﺟگﺎن کﻤ � ا �� و ﻪ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﻧﺎدرﺗﺮ اﺳﺖ. د � ﺣﻀﻮر ﺧﻮاﺟگﺎن در ﺳﻮر ر اﺳﺖ و � ﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎ � ﺴ � ن ان ﺛﺮوت ی � ﺶ ﻣ � اﯾﻦﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ آن اﻧﺪازە ﺑﺮدە � ﮐ ی زن دارد ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﮕهﺪاری از ب ﺑﺮای ﭼپﺎول ﺎز دارد ﻫﺪف ﺧﻮی � آﻧﺎن بﻪ ﺧﻮاﺟﻪ ﻧ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. در ﻗﻠﻤﺮو ﺗﺮکﺎن بﻪ ﻧﺪرت ﺧﻮاﺟﻪ ی � ﺪا � ﺪﭘﻮﺳﺖ ﭘ � ﺳﻔ ﺷﻮد. ع ﺷﺪ و � ﻣﻤﻨ � ﻣ � ت بﻌﺪ، اﺧﺘﻪ ﮐﺮدن در ﺧﺎ ﻣﺪی ﺧﻮاﺟگﺎن را بﻪ ﺷکﻞ � ﺪاری �� ض و آﻣﺎدە از ﺳﻮدان ﺧ � ﺣﺎ ﮐﺮدﻧﺪ. اﺷﺎرە ی را بﻪ ﻘﺎی �� ف ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮدگﺎن آﻓ ی کﻤبﺎل ﻣﺒی » کﺎر ﻫﺎی ﺳﺨﺖ و ی ون از ﺧﺎﻧﻪ � ﺑ « � گﻤﺎﺷتﻨﺪ و ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻮن بﻪ آﻧﺎن � ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎ ﺖ � ﻣﺴﺌﻮﻟ � ن ی � ی در ﺧﺎﻧﻪ ﻧ ﻫﺎی ن آﻣﺪە اﺳﺖ و بﻪ ی � ﮕﺮ ﻧ � دادﻧﺪ، در ﻣﻨﺎﺑﻊ د ﺬﺷﺘﻪ ﮔ � ﻫﺎی دور بﺎز ﺖ � ﮔﺮدد. روا ﻫﺎی ﺟهﺎﻧﮕﺮدان – و بﻪ ﻃﻮر ﺧﺎص ﮔﺰارش � ﻫﺎی ﮐنﺴﻮ - ﮐﻪ در دوران کﺎرزار ﺿﺪﺑﺮدە ﺎ ﻧﻮ � ﺘﺎﻧ �� داری ﺑ ﺷﺘﻪ ﺷﺪە ﺑﺮ اﺳﺘﻔﺎدە ت دە از ﺑﺮدگﺎن درﮐﺸﺎورزی و ﺳﺎﺧﺖ � یﮔﺴ وﺳ ﺎز اﺷﺎرە ی اﻣﻮر ﻘﺎی �� ، ﻫﺪف از واردات ﺑﺮدگﺎن آﻓ � دارﻧﺪ. در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ در ﻣ اﻗﺘﺼ ﮐﺸﺎورزی، ﺑﻮد. دﺳﺘﻪ � ﺎدی، ﻋﻤﺪﺗﺎ ﺸﮑﺮ � ﻫﺎی ﺑﺮدگﺎن را در ﻣﺰارع ﻧ � ﺎری بﻪ کﺎر � و در اﻣﻮر ﻣﺮﺗبﻂ بﺎ آﺑ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؛ روﻧﻖ ﺗﺠﺎرت ﭘنبﻪ � ی ﻣ یﮐﻪ بﻪ � کﺎ اﯾﻦ اﻣکﺎن را ﺑﺮایﮐﺸﺎورزان ﻣ �� آﻣ � در دوران ﺟﻨﮓ داﺧ ﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ � ﺛﺮوت دﺳﺖ » ش از ﺳﻮد ﺧﻮد را ﺑﺮای � بﺨ ﺪ ﺑ �� ﺧ ف ی ف ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ بﻪ آﻧﺎن در ﮐﺸﺖ زﻣن � ﺮدگﺎن ﻣ ﺎری � ﺸﺎن � ﻫﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. «