توهم نژاد

ﺗﻮﻫﻢ ﻧﮋاد ٥٦ ض ﻓﺮض اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ذاتِ ﻧﮋاد ی دوﻣن ﺎری از � ﺴ � ﺎر ﻣهﻢ اﺳﺖ و � ﺴ � ی ﺺ اﻓﺮاد ﺛﻤﺮە � ﺧﺼﺎ ی ﻧﮋاد آن � . ﻫﺎ اﺳﺖ ﺗﻮان اﻓﺮاد را ﺑﺮ اﺳﺎس رﻧﮓ ﺎ ﻟﺐ � ﭘﻮﺳﺖ و ﻣﻮ ﻫﺎی کﻠﻔﺖ ن ﭘهﻦ ﺗﺮ و ﺑﯿی ﺗﺮﺷﺎن ﻣﺘﻌﻠﻖ بﻪ ﻧﮋا ﺎە � د ﺳ ﺴﺖ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت � دا ﻫﺎی ﻇﺎﻫﺮی، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮای ردە ﺖ � ﺑﻨﺪی اﻫﻤ ﺴﻪ بﺎ ﺗﻔﺎوت � دارد، در ﻣﻘﺎ ﻫﺎی ﻋﻤﯿﻖ ﺶ � ﺗﺮ ﭘ پ ﺎاﻓﺘﺎدە اﺳﺖ. دابﻠﯿ ﻮ. ای. ی کﺎی �� ﻮآ، روﺷﻨﻔﮑﺮ ﺑﺰرگ آﻣ � ب . دو ی - ﻪ �� ی و ﻧﻈ ﻘﺎی �� آﻓ ﭘ ﺮداز » ﻪ � ی رَو گ � رﻧ « � ﺪ �� ، ﺗﺄ ت ک ژرف � ﮐﺮدﮐﻪ وﺟﻮە ﻣﺸ ﺗﺮﻫﺮ ﻧﮋادی » روﺣ ن ن وروای ﺎی «... اﺳﺖ، » ب ی ب ن اﺳﺖ اﻣﺎ از آن ی ن ﺑﺮ اﻣﺮ ﺟﺴﻤﺎی ﺪ ﻣﺒﺘی � ﺗﺮد ﻧهﺎ ﺖ � � ﻓﺮاﺗﺮ رود. « ﻮآ، ﮐﻪ � اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن دو ﻦ دﻫﻪ �� در آﺧ ی ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﺑ ﺎن � ن ﮐﻪ او در ﻣهﻢ ن دورای ﻌی � ، زﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ � ﺷﺪە، بﺎزﺗﺎب اﺟﻤﺎع ﻋﻠ ﻦ �� ﺗ ﺸگﺎە � دا ﺸﺠﻮ ﺑﻮد. � ن ، دا ی کﺎ و آﻟﻤﺎن، ﻫﺎروارد و ﺑﺮﻟن �� ﻫﺎی آن زﻣﺎن آﻣ � ﺪە را � ﺗﻮان اﯾﻦ ا » و ﺳﻮاس ﻧﮋادی « ﺧﻮاﻧﺪ: ﻫﻤﻪ گ � ﮋ � ی و ﻫﺎی ﻣهﻢ اﻓ ﺮاد ﺛﻤﺮە ی ﻧﮋاد آن ﻫﺎ اﺳﺖ، ﻧﮋادی ﮐﻪ بﻪ ﺴﺖ � ﻃﻮر ز � ت بﻪ ارث ﺷﻨﺎﺧی ﺑﺮﻧﺪ. � کﺎی ﺷﻤﺎ �� ﺎ و آﻣ � در اواﺧﺮ ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ، اﯾﻦ وﺳﻮاس ﻧﮋادی در ارو ﺸﺘﺎز ﺑﻮدﻧﺪ و � در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﭘ �� ﺸﻤﻨﺪان ﻋﻠﻮم ﻃﺒ � ی ﺑﻮد: دا �� ﻓﺮا � � ن ﺳ ﺴﺎی � ﺸﻤﻨﺪان ﻋﻠﻮم ا � اﻧﺪ ﮐﺮدﻧﺪﮐﻪ از آن ﻫﺎ ﻋﻘﺐ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، در دﻫﻪ ی ۱۸۶۰ ، ﻣﺘﯿﻮ آرﻧﻮﻟ ﻧﻮﺷﺖ: �� ﺪ، ﻣﻨﺘﻘﺪ اﻧگﻠ » � ا ﻨﻮن پ ش از ﻧﮋاد اﺳﺖ، ی � ﻣهﻢ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﻧﺎ � بﻪ ﻟﻄﻒ ﻋﻠﻢ، ﻫﻤﻪ بﻪ ﻋﻨﺎ ﺑﺮدە اﻧﺪ «... � او ﺴﺖ � ﻮﻟﻮژ � ف ی ﮔﻔﺖ ﻓ � ﻫﺎ ﺗﻮاﻧﻨﺪ بﺎ ﻓهﺮﺳﺖ ﮐﺮ دن ﺗﻔﺎوت ﺖ ﻧﮋادﻫﺎ کﻤﮏﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ ﻣﻨﺘﻘﺪ � ف ﻧﮋادﻫﺎ بﻪ ﻓهﻢ ﻣﺎﻫ ﻫﺎی ﺟﺴﻤﺎی ﺪ بﻪ � ب بﺎ ادی » دادە � ن ﺑﺮ ادﺑ ﻫﺎی ... ﻣﺒﺘی ﺎت، ﻪ � روﺣ ، و آﺛﺎر ﻣﻌﻨﻮ ی ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ. « ﻪ � بﻪ ﻧﻈﺮ او، ﻫﺮ ﻧﮋادی روﺣ ﻪ � دارد، روﺣ � ی ﺧﺎ ای ﮐﻪ در � ﺎن � ﺎت آن ﻧﮋاد ﻧﻤﺎ � ادﺑ � ﺷﻮد. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، وی ﭘﻨﺪاﺷﺖﮐﻪ » ﻫﺎ دەدا « � ﺸﺎن � گ � ﮋ � ن و ی ت ﭼﻨن دﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﮋاد ﺳِﻠی ی دارد ﻫﺎی : » � ﻣﺒﻨﺎی اﺻ