عالمی دیگر بباید ساخت

� ﻋﺎﻟ د � ﮕﺮ ﺑبﺎ � ﺪ ﺳﺎﺧﺖ ١٨٢ � ﻣﻌﻨﺎ � � اﺧﺮوی را ﻣﻨﺒﻊ اﺻ گ � زﻧﺪ ﺴتﻨﺪ از ﻗﺮن ﻫﺠﺪﻫﻢ بﻪ بﻌﺪ � دا ﺪﺋﻮﻟﻮژ � ا ی گ � ً بﻪ زﻧﺪ � ﺴﻢ اﺻ � ﺴﻢ و ﻓﻤﯿﻨ � ﺎﻟ � ﺴﻢ، ﺳﻮﺳ � ب اﻟ � ی ﻣﺜﻞ ﻟﯿ ﻫﺎی � ﺴﺖ � ﮏکﻤﻮﻧ � ت ﺲ از ﻣﺮگ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. وﻗی � ﭼﻪ ا � ﻘﺎ � ی د دﻗ � ﻣ ت � ﺗﻔﺎ � ﺶ رخ � ﺑﺮا ﻪ � ﻣﺎ � ﮏ � � � دﻫﺪ؟ بﻌﺪ از ﻣﺮگ ﭼﻪ ﺑﺮ � دار ﺪ؟ ﺑ � آ ﺮای � ت رخ � ﺴﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎ � ﮏ ﻓﻤﯿﻨ � دﻫﺪ؟ ﺟﺴﺖ وﺟﻮ در آﺛﺎرکﺎرل ﻣﺎرﮐﺲ، ﺖ � آدام اﺳﻤ ف بﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ � ف پﺎﺳ ت ﺎﻓن � ﻮوار ﺑﺮای � ﻤﻮن دو � ﺎ ﺳ � ﻫﺎ ب ی ﺪە اﺳﺖ. � ﻓﺎ � ﺖ � ن ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن بﻪ ﻣﺮگ اﻫﻤ ﺪﺋﻮﻟﻮژی ﻣﺪرئ � ﺗﻨهﺎ ا دﻫﺪ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ﺴﻢ � و ﻏﻠبﻪ گ � ﺴﻢ، در ﻫﻨگﺎم درﻣﺎﻧﺪ � اﺳﺖ. ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ ی اﺣﺴﺎﺳﺎت، وﻋﺪە � ﺎد ﻣﻠﺖ زﻧﺪە � ﺶ را ﻓﺪا ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ابﺪ در � دﻫﺪﮐﻪ ﻫﺮﮐﻪ در راە ﮐﺸﻮر ﺟﺎ ﺧﻮا � �� ت ا ﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ. اﻣﺎ اﯾﻦ وﻋﺪە آﻧﻘﺪر ﻣﺒهﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣی ﺴﺖ � ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟ � درﻧ � از آن � ﻫﺎ ﻫﻢ واﻗﻌﺎ � آورﻧﺪ. ﭼﻄﻮر د � ﺗﻮان واﻗﻌﺎ ر ﺎد ﻣﻠﺖ � » زﻧﺪە « � ﺲ از ﻣﺮگ ﭼﻄﻮر � ؟ ﻣﺎﻧﺪ ﺎ ﻣﺮدم ﻣﺎ � ﺪﮐﻪ آ � ﺗﻮان ﻓهﻤ � ﺎد � را بﻪ ﺪوار اﺳﺖ � ﺎ اﻣ � ﺪﻧﺪﮐﻪ آ � ﮏ بﺎر ازوودی آﻟﻦ ﭘﺮﺳ � ؟ ﺎ ﻧﻪ � آورﻧﺪ ﺎد ﺳیﻨﻤﺎدوﺳﺘﺎن زﻧﺪە بﻤﺎﻧﺪ. او در پﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: � ﮐﻪ ﺗﺎ ابﺪ در » ﺗﺮﺟﯿﺢ � دﻫﻢ ﮐﻪ در آپﺎرﺗﻤﺎﻧﻢ زﻧﺪە بﻤﺎﻧﻢ. « ﺎن � ﺎری از اد � ﺴ � ت کﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﺣی ﺎن بﻪ ﺟﺎی اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑهﺸﺖ اﺧﺮوی را � ی ﮐﺮدە اﺳﺖ. اﯾﻦ اد � ت ﻫﻢ ﺗﻐﯿ ﺳﻨی ﺶ وﻋﺪە � ﺶ از ﭘ � ﺎر ﺑ � ﺴ � وﻋﺪە دﻫﻨﺪ ﻫﺎی اﯾﻦ � ن ﺟهﺎی دﻫﻨﺪ. ﻤﺎ � ﺎ ﺑ � آ ری ﻫﻤﻪ ی ﺧﻮاﻫﺪ داد؟ بﻪ اﺣﺘﻤﺎل � ﻧﮕﺮش ﻣﺎ بﻪ ﻣﺮگ را ﺗﻐﯿ � ﻓﻌ � ی � ﮔ ﺪ � ﺎدﮐﻮو � ً ﺑﺮﻋﮑﺲ. بﻪ اﺣﺘﻤﺎل ز � ﺎد ﻧﻪ. کﺎﻣ � ز ۱۹ ﺗﻼش ﻣﺎ ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﺟﺎن ﺪ � راﯾﺞ بﻪﮐﻮو گ � نﺶ ﻓﺮﻫﻨ � را ﻣﻀﺎﻋﻒﺧﻮاﻫﺪﮐﺮد. وا � آد ۱۹ ﻢ � ﺴﻠ � ﻧﻪ ض ە ی � ﻪ آﻣ � و رﺿﺎ بﻠ ﺪ اﺳﺖ. � ای از ﺧﺸﻢ و اﻣ ﻤﺎری � در ﻫﻨگﺎم ﺑﺮوز ﺑ ی ﻫﻤﻪ ﻫﺎ ﺎی � ن ﻣﺜﻞ ارو ﺸﺎﻣﺪری � ی در ﺟﻮاﻣﻊ ﭘ � ﮔ � ، ﻣﺮدم � ﻗﺮون وﺳ ﺪﻧﺪﮐﻪ ﺟﺎنِ ﺧﻮد را از دﺳﺖ بﺪﻫﻨﺪ و ازﻣﺮگ � ﺗﺮﺳ ﺰان �� ﻋ � ﺷﺎن ﻣﺎت و ﻣﺒهﻮت راﯾﺞ ﻋبﺎرت ﺑﻮد گ � نﺶ ﻓﺮﻫﻨ � ﺷﺪﻧﺪ اﻣﺎ وا