جنگ و ضدجنگ

ﺸﺎن ﻗﺎﺑ � � ﻞ ن اﻣﺮ ﻣﻬﺎرﻧﺎﺷﺪی � : ﻣﻬﺎر ۱۳٥ ﺎ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪە � ﺎﺑﻨﺪ � ﺎ ﺧﻮد ﺣﻀﻮر ﺑ � را ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮد ﮐﻪ ای بﻪ ﻻﻫﻪ ب ﻔﺮﺳتﻨﺪ. ﻪ � ﻣﺸکﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﺎن بﺎ روﺣ ش ﮐﺖ � ﺲ � ب در ﮐﻨﻔﺮا ی ﻣﻨﺎﺳی ﻧﮑﺮدﻧﺪ: ﻋﻤﻮی ﺎ، ﮔﻔﺖ: � ﺘﺎﻧ �� او، ادوارد ﻫﻔﺘﻢ پﺎدﺷﺎە ﺑ » ﻦ اﯾ ﺎوە � ﺲ � ﮐﻨﻔﺮا چ � ﻦ و ﭘ �� ﺗ ﺪە � ن ی ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ بﻪ ﺣﺎل ﺷن ی � ﻦ ﭼ �� ﺗ ﺑﻮدم « ؛ آﻟﻤﺎن ﺧﻮد ﭘﺮوﻓﺴﻮری را ﻓﺮﺳﺘﺎدە ﺑﻮدﻧﺪ گ � ﻫﺎ ﻫﻢ بﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻣﻘﺎﻟﻪ � ی ا � ﮐﻪ اﺧ ﺪە � ﺖ ا � ﻪ کﻠ � ی ﮔﺬاری ﻋﻠ � ﺗﺄﺛ � ی ﺟﺪ ی ﺟﻨ بﺶ ﺻﻠﺢ ش ﮐﺖ � ﺐ � ش ﮐﺮدە ﺑﻮد. بﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗ � ﻣﻨت ﮐ ﻨﻨﺪگﺎن در واﻗﻊ ﺑﺮا ع � ی ﻣﻤﻨ ﻞ آن ﺗﻼش ﻣﺆﺛﺮی ﻧﮑﺮدﻧﺪ. � ﺎ ﺗﻌﺪ � ن ﺟﻨﮓ ت ﺳﺎﺧن ش ﻓﺖ �� ﺲ ﭘ � ف ﮐﻨﻔﺮا ی در ﻧﺨﺴﺘن ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ: آﻧﺎن بﻪ ﺗﻮا � ﻫﺎی اﻧﺪ ﻓﻖ ﺪﻧﺪ ﮐﻪ کﺎر ﺑﺮ روی گﺎزﻫﺎی ﺧﻔﻘﺎن � رﺳ آور را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ - اﻣ ﺮی ﮐﻪ ﻣﻨﻊ بﻪ � ﺪە ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ؛ ﺑﺮ � ً ﻧﺎد � ف اول کﺎﻣ ش وع ﺟﻨﮓ ﺟهﺎی � بﺎ ی ی گﻠﻮ � کﺎرﮔ ﻟﻪ �� ﮐﻪ اﻧگﻠ � ﻫﺎی ﺧﺎ ﺲ � ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و از � ورود بﻪ بﺪن ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ و زﺧﻢ ﻫﺎی ﮐﺸﻨﺪە ای ﺑﺮ ﺟﺎی � ﺪﻧﺪ ﮐﻪ از � ف بﻪ ﺗﻮاﻓﻖ رﺳ ی ﺪﻧﺪ؛ ﻫﻤﭽﻨن � ﮔﺬاﺷﺖ، بﻪ ﺗﻮاﻓﻖ رﺳ ف در روﻧﺪ ش ﻓﺖ ﭼﻨﺪای �� ﺐ، ﭘ � ﺖ ﭘﺮﺗﺎب ﻧﮑﻨﻨﺪ. بﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗ � بﺎﻟﻦ را ﺸﺪ. � ﺻﻠﺢ ﺣﺎﺻﻞ ﺲ ﻻﻫﻪ در � ف ﮐﻨﻔﺮا ی ﻋﺎﻗبﺖ در دوﻣن ۱۹۰۷ � ﺠﺎد دادگﺎ � ﺑﺮای ا ش ﻓﺖ �� ف ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺗﻮاﻓﻖ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ، و اﯾﻦ ﭘ ی ﺑﺮای داوری ﺑن � داﺋ � ﻣﺤﺴﻮب � ﻣه در � ﺲ ﺳﻮ � ﺷﺪ. ﺑﺮای ﮐﻨﻔﺮا ۱۹۱۵ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺰی � ر ﺸﺪ. ﻣﺴﺌﻠﻪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ � ﻞ � ﺸﮑ � آﺷکﺎر �� ﺷﺪە ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻨﺎ بﻪ دﻻ � ﺎ، ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺟهﺎن اﻣﺮوز، اﻓﺮادی ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ � در ارو � ﮐﺮدﻧﺪ ف � و ﺑﺮ � ﺗﻮان از ﺟﻨﮓ بﻪ ﻋﻨﻮان اﺳﻠﺤﻪ اﺳﺘﻔﺎدە ﮐﺮد. ﻃﺮاﺣﺎن ﻧﻈﺎ � از دوﻟﺘﻤﺮدان ﻫﻨﻮز ﺗﺼﻮر � ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻮان از ﺟﻨﮓ اﺳﺘﻔﺎدە ﮐﺮد، ــــﻊ و ﮐﻮﺗﺎە بﻪ راە اﻧﺪاﺧﺖ. � گ � ﺖ ﮐﺮد، و ﺟﻨ �� آن را ﻣﺪﯾ