جنگ و ضدجنگ

٧ � ﺳﺨﻦ اول: ﻣﻦ ﻧ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻮ را بﮑﺸﻢ » � رﻓﯿﻖ، ﻣﻦ ﻧ ن ی ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻮ را بﮑﺸﻢ. ﺣﺎﻻ ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘن ﺎر ب � ت ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﻣﻦ. ﻫﺴی � ﺑیﻨﻢﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ آد ﻣﻦ ﻫﻤﻪ اش بﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﺎرﻧﺠﮏ ف ە ی � ﻧ � ﺖ، بﻪ ﻓﮑﺮ � ﻫﺎ ات و بﻪ ﻓﮑﺮ ﺣﺎﻻ زﻧﺖ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﻢ اﺳﺖ و ﺧﻮدت و � ﺗﻔﻨﮕﺖ ﺑﻮدم، و ن ﻣﻦ و ﺗﻮ. ی ﺷبﺎﻫﺖ ﺑن ﻣﺮا ﺑبﺨﺶ رﻓﯿﻖ. ﻣﺎ � پ ت بﻪ ﺣﻘﺎﯾﻖ ی ﺸﻪ وﻗی � ﻫﻤ ﻢ ﮐ �� ﺑ �� ﻪ ﺧ دﯾﺮ ﺷﺪە. ﭼﺮا ﻫﯿﭻ وﻗﺖ بﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ بﺪبﺨﺖ ی ﻫﺎی ﺪ. ﻣﺎدرﻫﺎی ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدرﻫﺎی ﻣﺎ، ﻧﮕﺮان � ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﻣﺎ ﻫﺴت ﮑﺴﺎن اﺳﺖ و � و ﭼﺸﻢ بﻪ راﻫﻨﺪ و وﺣﺸﺖ از ﻣﺮگ ﺑﺮای ﻫﻤﻪ ﻣﺮگ و درد و ﺟﺎن ﮏ � ، ﮐﻨﺪن ﺳﺎن . ﻣﺮا ﺑبﺨﺶ رﻓﯿﻖ. آﺧﺮ ﭼﻄﻮر ﺗﻮ � ش ؟ � ن دﺷﻤﻦ بﺎ ﺗﻮای � ﺮ اﯾﻦ ﺗﻔﻨﮓ و اﯾﻦ ﻟبﺎس را بﻪ دور � ا ﻢ آن وﻗﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ � اﻧﺪاﺧﺘ ﻣﺜﻞ ﺑﺮادر ﻣﻦ ﺑﻮدی. ﺖ بﻠﻨﺪ ﺷﻮ � از ﺟﺎ � ی و � ﻣﻦ را بﮕ گ � ﺴﺖ ﺳﺎل از زﻧﺪ � ﺎ ﺑ � ﺑ .« - ﺎزیﮐﻪ بﻪ ﺟﻨﺎزە � ﺳﺨﻨﺎن ن ﺎی �� ی ﻗ � اش ﻧگﺎە ﮐﻨﺪ ازﮐﺘﺎب » ﺴﺖ � ب ی ﻧ � در ﺟﺒﻬﻪٔ ﻏﺮب ﺧ « � ، ار ﺎ رﻣﺎرک � ﺶ ﻣﺎ