ما و کرونا

بﻌﺪ از و � ﺮوس ت � ﮐﺮوﻧﺎ ﭼﻪ اﺗﻔﺎ � ؟ اﻓﺘﺪ ٥٣ � ت � بﻪ ﻣﻬﺮ بﺎ � ﺗﺎ ابﺪ راز ﺴﻞ � ﻣﺎﻧﻨﺪ. ﻣﺎ ﺑﺮای ﻫﺎی آﯾﻨﺪە ﻣﻠﻐﻤﻪ ی � و ﻣﺮگ را بﻪ ارث گ � ث از زﻧﺪ � ﻣﻐﺸﻮ ﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ � ﮔﺬار ﮐﺲ ﺧﺎﻃﺮە ای از آن ﻧﺪارد. بﻌﺪ از اﯾﻦ ﺪ ﻣﺜﻞ � ی د، ﻧبﺎ � ﻤﺎری بﺎﻻﺧﺮە آرام ﮔ � ع ﺑ � ﮐﻪ ﺷﯿ » ﺎﻟﻪ ﺧ ن ی ﺎﻧگﻠن � ﺷ « ﻢ )ﺷ � بﺎﺷ ﺖ ﻣﺸﻬﻮر رﻣﺎن � ﺨﺼ ﻟ ﻮ ﺷﻮن ن ﺑﻮدﮐ ﮐﻪ ز ی ﺸﺎورز ﮏ داﺳﺘﺎن ر � ف دﭼﺎر ﻣﺸکﻞ ﺑﻮد و ی ، از ﻧﻈﺮ ذﻫی � و ﻓﻘ ا بﺎرﻫﺎ و بﺎرﻫ ﮏ � ﺎ � ە ﺗﮑﺮار � ﻢ: � ﺪ ﻣﺜﻞ او داﺋﻢ ﺗﮑﺮارﮐﻨ � ﮐﺮد. ( ﻧبﺎ » � ﻣﻦ ﻓﻘﻂ داﻧﻢ ﮐﻪ ش در زﻣﺴﺘﺎنﮐﻪ درﮐﻮە � ﺟﺎﻧﻮران وﺣ ﺪا ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ � ن ی ﺑﺮای ﺧﻮردن ﭘ ی � ﭼ � ﮐﺮد، در روﺳﺘﺎ ﭘﺮﺳﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ زد. ﻧ ن کﺎر را ی داﻧﻢ ﮐﻪ در ﺑﻬﺎر ﻫﻢ ﻫﻤن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد. « بﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ، ﻣﺜﻞ » آﮐﯿﻮ « ﻫﻢ ﻢ )آﮐﯿﻮ ﻫﻢ � ﺪ بﺎﺷ � ﻧبﺎ ی اﯾﻦ � ﮕﺮی در رﻣﺎن ﻟﻮ ﺷﻮن اﺳﺖﮐﻪ درﮔ � ف ﻣﻌﺮوف د ﺖ داﺳﺘﺎی � ﺷﺨﺼ ﻢ � ت و ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ(، ﻣﺪام ﺗﮑﺮارﮐﻨ � ﺎر ﻣﻮﻓﻖ و از ﻫﻤﻪ ﺑﻬ � ﺴ � ﺗﻮﻫﻢ ﺑﻮدﮐﻪ ت بﺎ اﯾﻦ ﻢ، ﺣی � ی وز ﺷﺪ � ﮐﻪ ﻣﺎ ﭘ ﻢ و در � ی ﺷﺪ � ﻢ، ﺗﺤﻘ � ن ﺧﻮرد ی ﮐﻪ زﻣن آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻢ. � ی ﻣﺮگ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘ ﺣﺎﻓﻈﻪ ی ﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖﮐﻪ ﺖ را بﺪﻫﺪ � ی واﻗﻌ � ﻧﺘﻮاﻧﺪ بﻪ ﻣﺎ ﻗﺪرت ﺗﻐﯿ اﻣﺎ دﺳﺖ � کﻢ ﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻨگﺎم ﻣﻮاﺟﻬﻪ بﺎ دروغ بﻪ دل ش ﺑیﻨﺪ � ﻣﺎن ﭘﺮﺳ ازد. درﮔﺬﺷﺘﻪ و اﻣﺮوز ﻣﺎ، ﭼﺮا ﺗﺮاژدی ﻫﺎ و ﻣﺼیبﺖ ﮕﺮی � بﻌﺪ از د �� ﻫﺎ ﻓﺮد، ﺧﺎﻧﻮادە، ﺟﺎﻣﻌﻪ، زﻣﺎﻧﻪ وﮐﺸﻮر آوار ﺷﺪە اﺳﺖ؟ و � ﺸﻪ ﺑﺮ � ﻫﻤ ﻨﻪ �� ﭼﺮا ﻫ ــــﺦ ﻫ � ی ﻓﺠﺎﯾﻊ ﺗﺎر ﺸﻪ ﺟﺎن دە � ﻤ ﻫﺎ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدﻣﺎن ﻋﺎدی اﺳﺖ؟ ب ﺎن ی � در ﻣ � ﮐﻪ ﻧ � ﺷﻤﺎر ﻋﻮاﻣ � ﻢ، ﻧ � داﻧ ﺎ دﺳﺘﻮر � ، ﻢ � ﭘﺮﺳ اﯾﻦ � ﻌﺎﻧﻪ ﻧ � ﻢ )و ﻣﻄ � پ ﺳ � اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧ ﻞ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ: � ﮏ دﻟ � ،( ﻢ � ﭘﺮﺳ آدم ﻫﺎ، ﻫﻤﻪ ﮏ ﮔﻮﻧﻪ � و بﻪ ﻋﻨﻮان � ی ﻣﺎ بﻪ ﺷکﻞ ﺟﻤ ی ﺟﺎﻧﻮری، ت ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻮﺟﻮدای ﻢ. � کﺎر ﺧﺎﻃﺮە ﻫﺎی ﻣﺎ ﺎد � ی را بﻪ ن ﻫﺎی ی � ﺷﺪە اﺳﺖ. ﻣﺎ ﭼ � ﻦ و پﺎ �� ﮕ � ﻢ، ﺟﺎ � ﺗﻨﻈ � ﮕﺮان بﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﯾﻦ � ﻢ ﮐﻪ د � آور ﻢ، و ﻫﺮ آن � ﺎد آور � ﻫﺎ را بﻪ ﭼﻪ را ﮐﻪ � ﻢ، ﻓﺮاﻣﻮش � بﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨ � ت از ﻣﺎ ﻢ. وﻗی � ﮐﻨ ﻮاﻫﻨﺪ ﺧ