ما و کرونا

ﻣﺎ وﮐﺮوﻧﺎ؛ ﺻﻌﺐ روز ،ی ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐکﺎر ،ی � ﭘ � ﺸﺎن � ﻋﺎﻟ ٥٤ � ﻢ، ﺳﮑﻮت � ﺖ بﺎﺷ � ﺳﺎ � ت بﻪ ﻣﺎ دﺳﺘﻮر ﻢ و وﻗی � ﮐﻨ � دﻫﻨﺪ � ود ود � ، ﻢ � دﻫ � ﻢ. ﺧﺎﻃﺮە � ﺧﻮاﻧ ﻫﺎ، اﺑﺰار زﻣﺎﻧﻪ � ی ﻣﺎ ﺷﻮﻧﺪ، اﺑﺰاری ﮐﻪ � ﻣﺎ را ﺟﻌﻞ � و ﻣ � ﺎدﻫﺎی ﺟﻤ � � ﮑﺘﻪ � ﮐﻨﺪ، بﻪ ﻣﺎ د ﮐﻨﺪﮐﻪ ﭼﻪ � ی � ﭼ ﻢ. � ﺴپﺎر � را بﻪ ﺧﺎﻃﺮ � ی � ﻢ و ﭼﻪ ﭼ � ب ﺎد ﺑ � را از ﺎرە � ﻢ: در � ﺪ اﯾﻦ را ﺗﺼﻮر ﮐﻨ � ﺎﯾ � ﺑ ی ﺟﻠﺪ ﻏبﺎرآﻟﻮد ﮐﺘﺎب ﻫﺎی ﮐ ﻬﻨﻪ ﮐﻪ ی ﻣﺘﻌﻠﻖ بﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ � ی � ﭼ ی دو ف وﻗﺎﯾ ی ﺪ ﻓﻘﻂ ﻫﻤن � ﺎﯾ � ﻢ؛ ﺑ � رﻧﺪ ﺣﺮف ﻧﺰﻧ ﻊ ۲۰ ﮐﻪ آدم �� ﻢ؛ وﻗﺎ � ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻣﺮورﮐﻨ ی ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ، بﭽﻪ ﻫﺎی ی ﻫﺎی ﮐﻪ در دﻫﻪ ﻫﺎی ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ ﻪ ﮐﺮدە و بﻪ �� ﻼدی ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻧﺪ، ﺗﺠ � ﻣ � ﺎد � ﺪ � ﺪز، ﺳﺎرس وﮐﻮو � ا � ﺪ � ﻣﺜﻞ اﭘ � آورﻧﺪ: ﻓﺠﺎﯾﻊ ﻣ - ۱۹ . ﺎ اﯾﻦ � آ ﻫﺎ �� ﻓﺠﺎ ﺴﺎ � اﻧﺪ ﮐﻪ بﻪ دﺳﺖ ا �� ﺎی ﻃﺒ � ﺎ بﻼ � ن رﻗﻢ ﺧﻮرد اﻧﺪ ا ز ﺟنﺲ ن ﺴﺎی � ﺲ ﭼﺮا ﻧﻘﺶ ﻋﻮاﻣﻞ ا � ؟ ت ﻧﺪارد ﺴﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻗﺪری � زﻟﺰﻟﻪ ﮐﻪ ا ﮑﺴﺎن ﺑﻮدە؟ � ﺸﻪ � ﻫﻤ � بﺎ �� ﺶ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﺗﻘ � ﭘ � در ﻓﺠﺎﯾﻊ ﻣ بﻪ ﺧﺼﻮص ﺳﺎرس ﮐﻪ � ﺪ � اﭘ ۱۷ ﺪ � ف ﮐﻮو ت ﺶ رخ داد و ﺣﺎﻻ اوج ﮔﺮﻓن � ﺳﺎل ﭘ - ۱۹ آن ﻪ � ﻗﺪر ﺷب ﻫﻢ ﮏک � اﻧﺪﮐﻪ اﻧگﺎر ﺎرﮔﺮدان ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻫﺮ دو اﯾﻦ ﻫﺎ را کﺎ ن رﮔﺮدای ﮕﺮ ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎ رخ داد. بﻪ � ﮑﺴﺎن بﺎر د � ﮏ ﺗﺮاژدی � ؟ ﮐﺮدە اﺳﺖ ﺴﺎن ﮐﻪ آﺧﺮاﻻﻣﺮ گﻞ ﮐﻮزە � ﻋﻨﻮان ا ﮔﺮان ﻢ ﮐﻪ � ی را ﻧﺪار ﻢ، اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎی � ا ﻢﮐﻪ � ی را ﻫﻢ ﻧﺪار اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎی � ﻢ کﺎرﮔﺮدان اﯾﻦ ﺗﺮاژدی ﭼﻪ ﮐ � بﻔﻬﻤ آن ﭼﻪ را ﮐﻪ در ذﻫﻦ کﺎر � ﮔﺮدان ﺪە � ﮔﺬرد، ا ﺖ � ﻫﺎ و ﺧﻼﻗ او را بﺎزﺳﺎزی ﮕﺮ ﺷﺎﻫﺪ اﺟﺮای اﯾﻦ � ﮏ بﺎر د � ﻢ. اﻣﺎ، ﺣﺎﻻ ﮐﻪ � ﮐﺮدە وﮐﻨﺎر ﻫﻢ بﭽﯿن » ﺶ ﻣﺮگ � ﻧﻤﺎ ﻢ � ا « ﻢ ﺧﺎﻃﺮە � پ ﺳ � ﺪ ﻻاﻗﻞ از ﺧﻮدﻣﺎن ﺑ � ، ﻧبﺎ ی ﻣﺎ از دﻓﻌﻪ ﺎﻧﻪ � ﺶ اﺟﺮا ﺷﺪ و ﻣﺎ ﻫﻢ در ﻣ � ن ﻧﻤﺎ ی ی ﻗبﻞ ﮐﻪ ﻫﻤن ﻢ � ی آن ﺑﻮد ﺧﺎﻃﺮە � ﺴﺖ؟ ﭼﻪ ﮐ � ﭼ ﻫﺎی ﻣﺎ ﮐﺮد و زدود؟ � را پﺎ آدم ﺴﺎن گِﻞ � ، ﻫﺎی ﻓﺮاﻣﻮﺷکﺎر، در اﺻﻞ اﻧﺪ در ﻣﺰارع و ﺟﺎدە ﮐ � ﻫﺎ. گ ﻪ � ﺎرﻫﺎی ﮐﻒﮐﻔﺶ � ﺷ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻫﺮﺟﻮرﮐﻪ دل ﺷﺎن بﺨﻮاﻫﺪ، پﺎ روی آن بﮕﺬارﻧﺪ. آدم ب ﻫﺎی ﻓﺮاﻣﻮﺷکﺎر، در اﺻﻞ، ﺗﮑﻪ ﭼﻮی ت ﮐ اﻧﺪ ﮐﻪ از درﺧی ﻪ

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2