۱۱0 زنان فراموششده دیوارهای موزاییک شده بود. ک ف راهروها سرامیک و کف سلولها موکت طوسی بودکه بعضی سلولها قالیچهای هم رو ی آن انداخته بودند.هر تخت یک پتو داشت و ملحفههایی نو از پارچههایی گلدار که چینهایش از گوشه تخت آویزان بود. هر سلول یک تلویزیون داشت و هر چند سلول یک یخچال. دستشوییها و حمام هم تمیز و مجهز بودند و باکفهای سرامیک شده. همه اینها یعنی اینکه فضای زندان تغییر ک رده و حداقل در اوین آن سلولهای تنگ و تاریک و نمور جای خود را به این سیستمی که از بسیاری از خوابگاههای دانشجویی هم تمیزتر و مجهزتر است دادهاند. بند زنان اوین مجموعا شش سالن دارد با ظرفیت 660 زندانی ک ه در حال حاضر فقط ۳20 نفر در آن محبوس هستند. به گفته مسئوالن زندان، در حال حاضر دو سالن در حال بازسازی است. دو سالن بازسازی شده و به شکل اپن درآمده که یکی هنوز خالی است و دیگری ۱۱0 زندانی را در خود جای داده و دو سالن دیگر هریک با ۱۱0 زندانی، هنوز به سبک قدیماند . با همان تصوری ک ه ما از زندان داریم. چیزی شبیه همان که برایمان گفته اند و در فیلم زندان زنان دیدهایم. ای ن سالن را وقتی که رئیس زندان اوین اتمام بازدید را اع ک الم رد و گفت: «فکر میکنم همین قدر برای اینکه واقعیت را بفهمید کافی است.» دیدم. رئیس به همراه همک ارم به بخش اداری زندان رفت و من برای دیدن کبری رحمان پور،(عروسی که در یک شرایط سخت مادرشوهرش را ک شته است و فعاالن زن اعتقاد دارند باید شرایط او تخفیف مجازاتش در نظر گرفته شود.) در بند زنان ماندم. تبعیض جنسیتی همه جا هست، حتی در زندان در پرس و جوییکه از زندانیان آزاد شده داشتیم، بازرسیهای بدنی در بدو ورود به زندان از اصلیترین گ یههای ال زندانیان زن است. چنانک ه محبوبه عباسقلیزاده، فعال حوزه زنانک ه سالگذشته چند ماهی را در اوین بوده است، میگوید : «مردان نیز مراحل بازرسی دارند اما این صدمه ای به جسم آنها وارد
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2