152 های تن توسنی در حالیکه در کنشو سلوکشوریده اما واقعی خود در زندگی همچون یک خواست. زن، رهایی «تن» خویشرا در رهایی از «روح» می ایگذرا از یکاستثنا با آنچهگفتهشد،حتی اگر طاهره وشعرشرا لحظه در تاریخشعر زنان تا پیشاز جریان مدرنیسم در شعر ایرانی به حسابآوریم، ترکلفرادهش ایاستوما را به بازخوانیدقیق اما همیناستثنا نافیهر قاعده توانگفتکه در تاریخشعر زنان، خواند. می شعر زنان در ادبیات ایران فرا می در میانصداهای زنانه در این تاریخ، شعر طاهره صدایی دیگر بوده است.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2