این مقاله با بررسی تاریخ سی‌ساله‌ی مدرسه‌ی دخترانه‌ی تربیتِ تهران از اواخر دوران قاجار تا دوره‌ی رضاشاه، ماهیت ارتباط میان بهائیان ایرانی و آمریکایی، و تحولات اجتماعی و سازمانی بهائیان در اوایل قرن بیستم را روشن می‌سازد.
این مقاله به بررسی دو کتابی اختصاص دارد که با ارائه‌ی تحلیل مبسوطی از مطالعات موردی و تمرکز بر تحولات اخیر در اروپا نشان می‌دهند که بر خلاف تصور رایج و به رغم پیدایش هویت‌های پساملی، ملت و ملی‌گرایی همچنان اهمیت دارند. به نظر نویسنده، به پژوهش‌هایی نیاز داریم که به معضلِ تعریفِ ملیت بپردازند.
در تحقیقی کیفی و از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختار یافته با ایرانیان نسلِ دوم در سه کشور، پژوهشگر به بررسی دیاسپورای ایرانی پرداخته و می‌کوشد نشان دهد که گفتمان‌های ملّی، یگانه عامل تعیین هویّت نیستند و عناصر مهم دیگری چون هویّت دینی تأثیری گاه تعیین‌کننده دارند.