بومیان دیجیتال چه آیندهای برای ایران میخواهند؟
مریم فومنی
پای صحبت هفتنفر از نسل زد، از هفتگوشهی ایران و جهان، نشستهایم ــ هفت جوان نسل زدیِ ۲۰ تا ۲۷ ساله از اصفهان، کردستان، سراوان، تورنتو، آمستردام و شهرستانی کوچک در مرکز ایران.
پای صحبت هفتنفر از نسل زد، از هفتگوشهی ایران و جهان، نشستهایم ــ هفت جوان نسل زدیِ ۲۰ تا ۲۷ ساله از اصفهان، کردستان، سراوان، تورنتو، آمستردام و شهرستانی کوچک در مرکز ایران.
به نظر فینرون-برنز، هیچ دلیلی وجود ندارد که از بین دو گزینهی انقراض بشر در ۲۰۰ سال دیگر یا دو میلیون سال دیگر، دومی را انتخاب کنیم.
ظاهراً احساس نوستالژی تجربهای رایج است: پژوهشی در سال ۲۰۰۶ نشان داد که بیش از سه چهارم از شرکتکنندگان حداقل یک بار در هفته حس نوستالژی را تجربه میکنند.
فروپاشی جامعهشناختی به چه معناست؟ چه چیزی انسانها را متحد میکند، هویت یا ارزشهای مشترک؟ سازماندهی چه ارتباطی با امید دارد؟
واتسلاو هاول در جمعبندی تجربهی خود گفت که برای شناسایی مسیرِ آینده باید بدانیم که اکنون مردم چه آوازهایی میخوانند؛ اما بی درنگ افزود که مشکل این است که نمیدانیم مردم سال آینده چه آوازهایی خواهند خواند، چه رسد به سالِ بعد از آن...