«صد روایت، یک روایت» امکانی بود که دو جنبه‌ی مهم را به هم گره می‌زد: کنشگری عدالت‌خواهانه و جستجو و کنکاش خلاقانه در چنین حوزه‌ای. به مناسبت این برنامه، با پرستو فروهر، هنرمند ساکن آلمان درباره‌ی نسبت هنر، خلاقیت و رسانه‌های جدید با کنشگری گفتگو کرده‌ایم.

راهی برای بقا و زنده‌ماندن. راهی برای امرار معاش. هویتِ نسل ما را نمی‌توان با یک مکان جغرافیایی معین کرد. بیشتر از مکان، این تجربه‌ی ماست که هویت ما را تعریف می‌کند؛ تجربه‌ی مشابهِ همیشه در مهاجرت بودن، تعلق‌نداشتن، طردشدن و تاریخ مشترک داشتن. برای بسیاری از افغان‌ها، مهاجرت «راهی برای زندگی» است.

با تعطیلی کلاس‌های حضوری، تمام توجه‌ها به سمت دانش‌آموزانی رفت که به‌‌ علت دسترس نداشتن به تلفن‌همراه هوشمند و تبلت و کامپیوتر از امکان حضور در کلاس‌های آنلاین محروم شده‌اند. آن روی سکه اما معلمانی هستند که با دستان خالی و بدون داشتن حداقل امکانات لازم، چراغ این کلاس‌های آنلاین را روشن نگه‌داشته‌اند.

جنبش کارگری در سال‌های اخیر پویاترین جنبش اجتماعی در ایران بوده است که صدای اعتراض‌اش هر روز از گوشه‌ای از کشور شنیده می‌شود. پس از اعتراضات سراسری دی ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ که شرکت‌کنندگان‌اش اغلب از طبقه‌ی کارگر بودند، نگاه‌های بیشتری متوجه جنبش کارگری شده و این پرسش مطرح شده است که این جنبش چه نسبتی با جنبش‌های گسترده‌ی اجتماعی- سیاسی دارد.

سه چهارم از چهار میلیون آواره‌ی یمنی را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند و از هر چهار خانواده‌ی آواره یکی توسط زنان اداره می‌شود. همچنین بیش از نیمی از ۲۰ میلیون نفری که در یمن به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، زنان و دختران هستند.

این درد چیست که من و ما را به تمام بازماندگان قتل‌های دولتی در تمام جهان پیوند می‌دهد؟ خواه در رابطه‌ای مستقیم با آنان باشیم یا نباشیم، اشتراک میان ما، جای زخمی است که در نتیجه‌ی خشونتی دولتی در جان و دل ما ریشه دوانده است. مجموعه‌ای است از تجربه‌های تلخ مشترک.