استانبول سال‌ها به عنوان یک شهر نمونه و نماد ارزش‌های دموکراسی، به ویژه همزیستی و رواداری، معرفی شده است. با این حال، تحولات سال‌های اخیر در ترکیه این تصویر را به شدت کم‌رنگ کرده است. بورهان سونمز، نویسنده‌ی ترک، در رمان «استانبول استانبول» بر این تحولاتِ هشداردهنده تأمل می‌کند.
«رساتر از صدای بمب» مجموعه‌ای از عکس‌هایی است که فورکان تمیر از ویرانه‌های جنگ داخلی سوریه و شهرهای مرزی ترکیه گرفته و در آن بر مفهوم مرز تأمل می‌کند، و نشان می‌دهد که چگونه در اوج لحظه‌های سرگشتگی و بی‌ثباتی باز می‌توان همه چیز را از نو شروع کرد.
جوزف بازرالیان، نواده‌ی یکی از بازماندگان نسل‌کشیِ ارامنه‌ی ترکیه در سال ۱۹۱۵ است. در این گفتار او ضمن ارائه‌ی تعریفی حقوقی از نسل‌کشی، به بررسی مصادیق آن در آنچه بر گذشتگان او رفته، می‌پردازد.
روزنامه‌ی جمهوریت یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین روزنامه‌های لائیک ترکیه است که همچنان منتشر می‌شود. پس از کودتای نافرجام ترکیه بسیاری از روزنامه‌نگاران، از جمله سردبیر این روزنامه، بازداشت شدند. گزارش زیر حاصل بازدید خبرنگار هفته‌نامه‌ی آلمانی دی تسایت از تحریریه‌ی جمهوریت در این روزهای پر تب‌وتاب است.
به اسارت گرفتن، سربریدن، عملیات انتحاری، نارواداری مذهبی، فرقه‌گرایی و جنگ، آیا این هر دو روی سکه‌ی خاورمیانه است که رسانه‌ها باز می‌تابانند؟ نویسنده، با نگاهی به گذشته‌ی خاورمیانه، پیش از تشکیل سرزمین‌های کنونی و نیز جوانه‌های رواداری امروز، از صلح و چگونگی دستیابی به آن در خاورمیانه سخن می‌گوید.
در ابتدای جنگ جهانی اول، حدود دو میلیون ارمنی در امپراتوری عثمانی می‌زیستند. در پایان جنگ، تنها اندکی از آنها باقی مانده بودند. این مقاله با مرور نسل‌کشی ارامنه نشان می‌دهد که این نسل‌کشی نه پدیده‌ای واحد بلکه فرایندی چندبعدی بود.
چرا حکومت ترکیه نسل‌کشی ارامنه را انکار می‌کند؟ آیا این حکومت توانسته حافظه‌ی اجتماعی و فرهنگیِ عاملان، شاهدان و قربانیان این نسل‌کشی را بزداید؟ انکار و هویت چه رابطه‌ای با یکدیگر دارند؟
هدف هیتلر از اشاره به نسل‌کشی ارامنه پیش از حمله به لهستان چه بود؟ چرا هیتلر آتاتورک را می‌ستود؟ چه شباهت‌هایی میان روش‌های عثمانی‌ها و نازی‌ها می‌توان یافت؟