در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به فکرمان هم خطور نمی‌کرد که به آلمان سفر کنیم. پدر و مادرم جزو آدم‌هایی بودند که نمی‌خواستند اتومبیل ساخت آلمان بخرند و اعلام کرده بودند هرگز پا در آلمان نمی‌گذارند. نظر مادرم این بود که: «نباید یک شاهی بهشان داد».
وقتی دوستان آلمانی سوزان نایمَن فهمیدند که او سرگرم نگارش کتابی با عنوان درس گرفتن از آلمانی‌ها است، خندیدند. «آنها به من گفتند: نمی‌توانی کتابی با این عنوان منتشر کنی. هیچ چیزی از آلمانی‌ها نمی‌توان یاد گرفت؛ ما خیلی دیر به فکر جبران مافات افتادیم و چندان کاری هم نکردیم.»
هولوکاست، یا قتل عام یهودیان در جنگ جهانی دوم، یکی از بدترین فجایع تاریخ است. این جنایت اما صرفاً نتیجه‌ی وحشی‌گری عده‌ای از مقامات سیاسی و نظامیِ بلندپایه نبود. انبوهی از افراد عادی هم در این نسل‌کشی دست داشتند. این مقاله به مناسبت «روز جهانی یادبود هولوکاست» (۲۷ ژانویه) منتشر می‌شود.
چرا شهروندان معمولی آلمان همدست حکومت نازی شدند؟ آیا باید از قضاوت حقوقی درباره‌ی نسل‌کشی فراتر رفت و به داوری اخلاقی پرداخت؟ وظیفه‌ی اخلاقی فرزندان عاملان نسل‌کشی چیست؟
«در حدیث دیگران…» مجموعه‌ای از گفته‌ها و گفت‌وگوها با اهل نظر در زمینه‌‌های گوناگون فرهنگی و اجتماعی است. در ششمین بخشِ این مجموعه، رضا علیجانی فعال ملی-مذهبی و سردبیر سابق مجله‌ی «ایران فردا» و پژوهشگر متون مذهبی از لزوم و اهمیت پرداختن به موضوع اعدام‌های ۶۷ در ایران، آنچه او هولوکاست ایرانی می‌نامد، و نیز از موضوعاتی چون هویت، ارتداد، جرم و مجازات، خشونت و تعارضات مذهبی و حقوق شهروندان می‌گوید.
نویسنده موضوعِ نسل‌کشی ارامنه را از زوایای مختلف در زمینه‌ای تاریخی تحلیل می‌کند و ضمن بررسیِ تغییرات تاریخی در مفهوم نسل‌کشی و هنجارهای بین‌المللی به موضع دولت ترکیه در گذر زمان در برابر این واقعه می‌پردازد.
علل نسل‌کُشی یهودیان چه بود؟ چرا باید هولوکاست را از یهودستیزی دیرینه متمایز دانست؟ واکنش یهودیان، دولت‌های خارجی و شهروندان عادی آلمانی به هولوکاست چه بود؟ در این کتاب مهم یکی از مورخان پیشرو به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد.